هفته 30

سلام سلام. روز بخیر. خوبین؟ شنبه نتونستم پست بذارم. به جاش امروز میذارم.

جونم براتون بگه که مامان دیگه هیچ علائمی نداشت، اما هنوز که هنوزه ماکسیمم سچوریشنش همون 93 هست! از متخصص ریه وقت گرفتیم، هنوز نوبتش نشده بریم پیگیری کنیم که چرا اینجوریه. بتا اینا هم هفته گذشته تست PCR دادن و منفی بود خدا رو شکر. خیالمون راحت شد کمی. ولی کلا من همش نگرانم. این کرونای جهش یافته انگلیسی هم که میگن اومده و شیوعش زیاد شده و ... خسته شدیم بابا. باز خدا رو شکر واکسن اومد. این واکسن روسی رو یکی از دوستام که پزشکه و تو بیمارستان، زده فعلا. من که حالا حالاها ممنوع الواکسنم  ولی نبودم هم سخت بود بگم میزنم یا نه. همین اول کاری آدم نمیدونه. یه جوریه. البته به نظر من تا این واکسن روسی و سوئدی هست باید زد، بعدش ایرانیاش بیاد دیگه معلوم نیست چی باشه  میدونم بدبینیه ولی خب تو ایجاد این دید من دخیل نبودم! 

خب من دیگه خیلی گندالو شدم. شکمم بنظر خودم به حدی گنده شده که دیگه جا نداره. غصه م گرفته بود که دوماه آینده چقدر میخواد گنده تر بشه که رفتم چنتا عکس از ماه های آخر بقیه دیدم و امیدوار شدم. ولی سختیاش دیگه زیاد شده. شبا خوابم نمیبره. صدبار از این پهلو به اون پهلو میشم. گرممه و نازک ترین لباسا رو میپوشم و هیچی هم روم نمیندازم ولی بازم گرممه. دیر خوابم میبره و صبحا نمیتونم زود بیدار شم. بیشتر صبحا مرخصی رد می کنم. 

جمعه خونه جدید گاما اینا برای نهار دعوت بودیم. اونا هم با ما اسباب کشی کردن و خیلی وقت بود میخواست دعوتمون کنه. ما هی به خاطر کرونا نمی رفتیم. دیگه این سری رفتیم. برای سالگرد پدربزرگ سیگما حلیم گرفته بودن و صبح رفتیم خونه مادرشوهر حلیم خوردیم. هیشکی نبود البته. سیگما هم باید میرفت یه سر به شرکتشون میزد و واسه همین زود رفتیم. اون رفت و منم باید آهن تزریق می کردم با سرم که بازم زحمتش رو دادیم به پدرشوهر. دوساعتی اونجا زیر سرم بودم و حسابی چرت زدم تا سیگما هم اومد و برای نهار 4تایی رفتیم خونه گاما. خونه روبرویی مامانش هستن. عصری دیگه فقط من و سیگما موندیم خونشون و دامادشون گیر دادیم که بریم دریاچه چیتگر من میخوام بهتون بستنی بدم. حالا دریاچه که دور، بعدشم ما بیرون بستنی نمیخوریم. 1 ساله نخوردیم غیر از بستنی بسته بندی شده. دیگه مهمونشون بودیم و نمیتونستیم نه بیاریم. رفتیم و اونجا هم شلوغ بود. من حرص میخوردم همش. ماشین رو کلی هم دور نگه داشتیم و کلی پیاده روی داشتیم. بستنی دستگاهی بود البته. یه کم بهتر از حالت بازه باز. خوشمزه هم بود. ولی این همه راه واسه یه بستنی؟ بعدشم دخترشون میخواست از این بازیا سوار شه. من که دیگه کمردرد گرفته بودم. ما رفتیم یه جایی دور از همه آدما پیدا کردیم نشستیم منتظر. بالاخره اومدن و برگشتیم. تا به ماشین برسیم من مردم از کمردرد. کارد میزدی خونم درنمیومد! به یه ترافیک وحشتناک هم خوردیم.  تازه برگشتیم دم خونه اونا که ماشین خودمون رو برداریم و بقیه راه رو تا خونه خودمون بیایم. سعی کردم سر سیگما غر نزنم چون تقصیر اونم نبود. اومدیم خونه ودیدم مچ پاهام باد کرده و کمرم هم که درد می کرد. حسابی هم خسته بودم. کلی نشستم گریه کردم و دیگه گفتم من دیگه هیچ جا نمیام. دیگه لایف استایلم حسابی تغییر کرده. طولانی مدت نمیتونم بیرون از خونه باشم. حالا عزا گرفتم واسه یه بخشی از خریدای سیسمونی که مونده هنوز. نمیتونم زیاد بیرون باشم و نمیدونم چی کار کنم. میخواستیم قبل از ماه هفت تموم بشه ولی خب این آلودگی هوا و این کرونا، هر هفته یه معضلی برامون ایجاد کردن. البته اکثرش رو اینترنتی گرفتم. خیلیاش رو هم سفارش دادم دوستام که میومدن ایران برام آوردن. دیگه چیزیش نمونده. ولی یکی دوبار بیرون رفتن میخواد. این هفته دو سه تا دکتر هم باید برم. بعدش دیگه کلا بشینم خونه