کرونا چی میگه دوباره؟

سلام. چطورین؟ 

ما که نابودیم. سلسله اتفاقات دست بردار نیست. مشغول پرستاری از مامان بودیم. هر روز با بتا میبردیمش حموم و زخمش رو میشستیم و دوباره پانسمان می کردیم. پختن نهار و شام خونه مامانینا هم با من و بتا بود که بیشتر بتا زحمتشو می کشه از بس که دلتا من رو مشغول می کنه. با مریض شدن مامان دیگه نیروی کمکی برای نگهداری دلتا هم نداریم حتی در حد دو سه ساعت و خب نگهداری دلتا هم حسابی سخته. روزا که من میرم سر کار، سیگما نگهش میداره. بعد من میام دلتا رو تحویل میگیرم و باهاش میرم خونه مامانینا و سیگما توی خونه دورکاریش شروع میشه تازه تا آخر شب. و این وسط با دلتای شیطون که دائما میره رو تخت مامان و باید مواظب باشم که به شکم مامان نخوره و در عین حال غذا درست کنم و مامان رو حموم کنیم و اینا خودش سخت بود حسابی تا اینکه علائم مریضی سیگما شروع شد! دو روز فقط صداش دورگه شده بود و شروع کرد به ماسک زدن، چون تست کرونای مامانش مثبت شده بود و سیگما هم یه روز قبل از شروع علامت مامانش، مامانش رو دیده بود. خب کارمون سخت شد. نباید میذاشتم دلتا زیاد بره پیش سیگما که خب شدنی نیس. شبا هم دلتا رو پیش خودم میخوابوندم و سیگما رفته بود اون یکی اتاق. تا اینکه بعد از دو روز، شب تب و لرز می کنه و از فرداش قرار شد بره خونه مامانشینا که من و دلتا نگیریم. مریضی دلتا که خیلی سخت میشد و منم نباید مریض میشدم، چون باید به مامان رسیدگی می کردم و بابا هم عمل پیش رو داره... خدایااااا. همه چی با هم پیش میاد! خلاصه سیگما رفت خونه مامانشینا و من و دلتا بدون علامت، توی خونه خودمون رو قرنطینه کردیم. و اونایی که بچه کوچولو دارن میدونن که چقدررررررررررر سخته نگهداری از بچه زیر 2 سال توی خونه، تنهایی. چند روز... گلاب به روتون 3-4 روز بنده دستشویی نرفتم حتی. چون ثانیه ای رها نمی کنه آدمو. کافی بود پامو بذارم تو آشپزخونه تا بیاد یه گندی بزنه. از این بست های کابینت گرفتم ولی به درد نمیخوره. همه رو میکند. رفتم چسب دوروی قوی آوردم زدم، باز فایده نداشت. یه لیوان برداشت از کابینت، انداخت زمین شکست. تا بیام برش دارم، پاش بریده بود و خون میومد. البته خیلی کم برید و گریه هم نکرد حتی. خیلی ریلکس لیوان که شکست گفت "افتاد"!!! بعد مگه میذاشت جمع کنم حالا؟ مگه از آشپزخونه میرفت بیرون؟ با بدبختی یه دور جارو دستی زدم، یه دور جارو برقی تا پاکسازی شد. عصرا می بردمش بیرون. میرفتیم پارک خلوت سرکوچه. واقعا دیگه نمیتونستم تنهایی تو خونه بندش کنم. تو این مدت هم همه زحمت خونه مامان، به دوش بتا افتاده بود. تا دلتا میخوابید من میرفتم تو آشپزخونه و یه غذایی براش درست می کردم و شیشه شیراشو میشستم. حتی الامکان با خودش زیاد نباید میرفتیم تو آشپزخونه. کابینت زیر سینک یه لنگه ست و نمیشه درش رو بست. همینجور میرفت شوینده برمیداشت از اون زیر. دیدم نشسته رو گالن پرسیل و داره پیتکو پیتکو می کنه. خیلی شر شده دیگه. روز سوم یه بار از مبل افتاد که البته خیلی خوب افتاد. ولی یه کم گریه کرد. بعدش با هم رفتیم حموم. تا حالا وقتی تنها تو خونه بودم حموم نبرده بودمش. تو فرآیند خشک کردن ایناش سیگما کمکم می کرد. ولی دیگه تنهایی بردمش و بماند که تو حموم هم اذیت می کرد و تشت آب رو میخواست و وقتی بهش میدادم از توی وان آب پر می کرد و میخورد  خودم خیس خالی اومدم لباساشو پوشوندم و خودمم پوشیدم و رفتم غذاش رو گرم کنم. یه بطری شیر جدید باز کردم و یه کم شیر ریختم توی غذاش و اومدم در بطری رو ببندم که یهو از دستم افتاد کف آشپزخونه و شیر پاشید رو سر و کله م و تا بالای یخچال و کل زندگی رو شیری کرد! ای خدا.... تازه از حموم اومده بودم.  واقعا میخواستم گریه کنم. حالا کف آشپزخونه پر از شیر، دلتا میخواد بیاد تو! و خب لیز میخوره روی شیرها! با بدبختی تمیز کردم آشپزخونه رو و بالاخره خوابوندم دلتا رو. بیدار که شد رفتم براش شیرخشک درست کنم که همون موقع یه شوینده از کابینت زیر سینک آورد بیرون و رفت روش وایستاد و لیز خورد و سرش خورد به تیزی پایین کابینت. بدجورم خورد. پیشونیش خورد. دیگه این سری خودمم نشستم باهاش گریه کردم. دیگه جوری شده بود که خودش ساکت شد اومده بود من رو دلداری می داد! بی نهایت خسته شدم. تازه بماند که یه بار هم دیدم بطری ضدعفونی کننده دست دستشه و دهنش بوی الکل میده. خدا رو شکر اتانول بود و تلخ، (نه متانول که خطر کوری داره)، فکر نمی کنم زیاد خورده باشه. وگرنه میخواستم ببرمش بیمارستان! اینا رو تعریف می کنم هم از کله م دود بلند میشه! 

دیگه امروز نمیشد مرخصی بگیرم. باید میومدم شرکت حتما. از شروع علائم سیگما هم یه هفته س که گذشته، زنگ زدم بیاد خونه دلتا رو نگهداره که من بتونم بیام سر کار. دیشب اومد و ماسک داره. واقعا خوشحالم از اینکه اومدم سر کار