قدم قدم با تو

سلام سلام. خردادتون مبارک. 

چه می کنین با گرونیا؟ من تو یه خلسه ی عجیبی ام. مرغامون تموم شده و آخرین فیله ی دلتا رو هم دیروز درست کردم براش. ولی دلم نمیخواد برم مرغ بخرم. فارغ از اینکه کار درستیه یا نه. مثل وقتایی که طلا و سکه گرون میشه و نمیرم بخرم. اینم الان همونه برام! شیر رو میخرم هنوز. چون مجبورم. ماهشام پرچرب 29 تومن!!! دوتا شیشه شیر میگیری میشه 60 تومن! مگه داریم، مگه میشه؟!

از اتاق فرمان اشاره می کنن حالا که هم داریم و هم شده!

یارانه هم نرفتم ثبت نام کنم. از اولش به ما یارانه ندادن چون یارانه پدر و مادرامون قبل از ازدواج ما قطع شده بود و گفتن شما هم دیگه نمیتونین بگیرین، چون یه بار کد ملیتون جز قطع شده ها بوده! حالا اینکه چه ربطی داره رو خودشونم نمیدونن! خلاصه که نداشتیم، الان هم قطعا دبه میکنن! خلسه هه اصلا نمیذاره کاری بکنم!

هی بگذریم. 

اومدم بگم فسقلکم راه افتاد. خخخ. نگرانی های مامانش رو تو این زمینه پایان داد. سری پیش که راه افتاد، ییلاق بودیم. بچه ها دور و برش بودن و دوتا فسقلی دیگه رو دید که راه میرن، راه میرفت. از وقتی برگشتیم تهران دیگه راه نرفت تا اینکه این آخر هفته باز هم رفتیم ییلاق. یه روز فقط بقیه رو دید که راه میرن و خودش به روی زانو رفتن ادامه داد یا بلند میشد با گرفت یه انگشت ما یا حتی گوشه شلوارمون راه میرفت.  تا اینکه جمعه بعد از نهار، سیگما تاتی رو باهاش تمرین کرد و ولش کرد و دیگه خودش راه رفت. و خیلی جدی و عالی. البته دوتا اسباب بازی تو مشتاش بود. آب نبات اسباب بازی. یاد حرف نسترن افتادم که دختر خواهرش رو میگفت، یادته نسترن؟ گفتی آخراش تعادلش رو با یه برگ دستمال کاغذی حفظ می کرد. دلتا هم همین شده بود. با گرفتن شلوار ما قشنگ راه میرفت. این بار هم دوتا اسباب بازی کوچولو رو سفت توی مشتای کوچولوش نگه داشته بود و فکر می کرد با گرفتن اینا تعادل داره و شد آنچه شد. راه رفت. چند باری رفت و اومد تا دیگه اسباب بازیا رو ازش گرفتیم که بدونه بدون اونا هم میتونه راه بره و رفت. انقدر قشنگ و مسلط راه رفت که حتی دیگه نرفتم ازش فیلم بگیرم. دختر کوچولوی مامان مهم ترین گام رو برداشت. دورت بگردم من. 

نگرانی بعدیم مشکل بلعشه که هنوز نمیتونه غذای غیر از میکس بخوره. یه سریا میگن تقصیر خودته از اول بهش میکس دادی عادت کرده. قضیه اینه که اصلا نمیتونست غیر از میکس شده چیزی بخوره. همش اوق میزد و بالا میاورد. چندباری سعی کردم غذای درشت تر بهش بدم ولی نشد. خلاصه همه گفتن درست میشه حالا. ولی نگرانیم این بود که یه چیزی از روی زمین برداره، یا یکی بهش یه چیزی بده و چون نمیتونه بخوره، دچار مشکل بشه، حالا دور از جون یا خفگی یا همین بالا آوردن و اینا. با پیگیری هام متوجه شدم باید بریم پیش گفتار درمانگر. یه کلینیک نزدیک خونمون بود، زنگ زدم و مشکل رو گفتم و وقت گرفتم. دیروز بود وقتمون. دلتا رو گذاشتیم توی کالسکه و سه تایی پیاده رفتیم کلینیک. متخصصش آقای خوبی بودن. شرح حال مفصلی ازمون گرفت و راهنمایی های زیادی کرد. کلی تمرین بهمون داده و اطمینان داد که با این تمرینا خوب میشه. خصوصا اینکه الان بهتر شده از قبل. همیشه همه میگفتن خرد خرد غذاهاشو درشت تر کن. فقط همین. و من همش ناکام موندم توش. ولی ایشون برامون توضیح داد که دقیقا چه طور باید این کار رو باید بکنیم. خلاصه پیش بریم ببینیم چی میشه. 

خب از این بخش هم بگذریم.

میدونین مادری خیلی شیرینه، ولی همیشه همین رو بهمون گفتن. هیشکی نگفته دوران تجرد هم خیلی شیرینه. دوران ازدواج بدون بچه هم خیلی شیرینه. هر کی بهت میرسه میگه بچه دار شو، خیلی خوبه. آره خیلی خوبه. ولی هر موقعی شیرینیای خودشو داره. به مجرد (خصوصا دختر مجرد) که میرسن میگن ازدواج کن. هیشکی نمیدونه یا نمیگه همون تجرد چقدررررررر میتونه لذت بخش باشه. فقط یه استرسی به دخترا وارد می کنن که وای ازدواج نکردی! مورد داشتیم تو همین دوره زمونه، از ازدواج نکردن دختر 22 ساله ش نگرانه!!! بذار جوونیش رو بکنه بابا. اهان تازه تعریف این جوونی هم عیاشیه واسه خیلیا! انقدر چارچوب تعریف نکنیم. بذاریم آدما خودشون بفهمن که از شرایطشون راضی هستن یا نه، نه اینکه سعی کنن تو چارچوبای از پیش تعیین شده باشن. آره یه سریا هم با ازدواج زود (از نظر ما) حالشون بهتره. خب چه خوب. به اونا هم رسیدیم نگیم چقدر زود ازدواج کردی و .... یا بچه آوردن. بازم هر کی میرسه به یه زوج بدون بچه، میگه بچه بیار دیگه، سنتون داره میره بالا! آقا به تو چه؟ نگران چی هستی؟ نترس اگه سنش بره بالا و بچه دار نشه، نمیاد یقه تو رو بگیره. همه میشینن میشمرن! فلانی، فلان ساله ازدواج کرده، بچه نداره. لابد بچه دار نمیشه! خب که چی؟ حالا یا میشه یا نمیشه. باید بیاد به تو بگه؟ خلاصه اینکه سعی کنید از هر چی که دارید لذت ببرید. یه زمانی برای همین روزا دلتون تنگ میشه. من همین الان دلم برای نوزادی دلتا تنگ شده. بی نهایت سخته نوزاد داری، ولی بی نهایت لذت بخشه. احتمالا بعدا دلم واسه همین روزا هم که دارم بدو بدو دنبال دلتا میدوام تا با کله نره تو در و دیوار هم تنگ میشه بعدا.