1 سالگی دلتا

سلام سلام. 

اردیبهشتتون مبارک.

من که اردیبهشتی بودم و اردیبهشت دوست، دخترکم هم که اردیبهشتی شد، دیگه خدا رو بنده نیستم. خخخخ. 

از شانس زیبامون، تولد 1 سالگی دلتا افتاد بین روزای ضربت خوردن و شهادت امام علی. و خب نشد تولد بگیریم براش. البته با یه هفته تاخیر، هفته بعد میگیریم. دخترک یه ساله من، از چند روز مونده به تولدش، هی دستش رو ول می کنه از من و سعی می کنه بایسته. روز اول اردیبهشت، دعوت شدیم خونه دوست جان، و براش تولد سورپرایزی گرفتن. بسی حال کردیم. در حین گرفتن عکسای تولد، دستاشو ول کردیم و 20 ثانیه ای خودش ایستاد و تو فیلمش هست. دیگه خیلی کیف کردیم. فرداش هم که روز تولدش بود، به عنوان آخرین تعطیلاتم رفتیم ییلاق و دلتا شروع کرد به چند قدمی راه رفتن بین من و باباش. امیدوارم همین رو بگیره و دیگه خدا بخواد راه بیفته. به قول بابا، سال سالشه، وقت راه رفتنشه. راستی گفتم، هفته قبل رفتم موهام رو هایلایت کردم باز. اندفعه خیلی بیشتر. دیگه قشنگ روشنه موهام. همون روز موهام رو براشینگ هم کردم و رفتیم آتلیه، عکسای تولد یک سالگی دخترک رو گرفتیم. بالاخره پروژه عکاسی ماه به ماهمون تموم شد. 

دیگه اینکه، با یک ساله شدن دخترک، دورکاری بنده هم تموم شد و دیگه باید به صورت کامل از نزدیک کار کنم! عزا گرفتم قشنگ. هر روز برم سر کار، بعد از این مدت طولاااانی. حالا یه مدت که خیلی ناراحت بودم ولی بعدش سیگما دلداریم داد که حالا یه کم وقت واسه خودت پیدا می کنی و اینا، یه کم دیدم بد نیست. دلتا کل فکر و ذکر و روزم رو اشغال می کرد. اینجوری حداقل وقت می کنم یه کم واسه خودم باشم سر کار. خلاصه اینکه صدای من رو از شرکت می شنوید. کله سحر بیدار شدم که به ترافیک نخورم. خونمون از شرکت دور شده شدیدا و دیگه باید خیلی زود راه بیفتم بیام سر کار.