روزای آخر بارداری

سلام به همه. وقت بخیر. خوبین؟

نمردیم و این 38 هفته بالاخره تموم شد. آخیش. خیلی منتظر تموم شدنش بودم. دیگه از 5شنبه قبلی هر روزی که به دنیا بیاد اوکیه. هر چند که بین خودمون بمونه، همه تاریخای بعد از 25ام رو دوست ندارم.  هر کی یه جور خله دیگه، ما هم اینجوری . این 10 روزی که مرخصی گرفتم، وقتم بیشتر شده. میخواستم بیشتر برقصم واسه روحیه دخترک ولی هنوز وقت نکردم. همش دارم یه سری هماهنگیا انجام میدم که کلی وقت میگیره و اصن معلومم نمیشه. مثلا دیروز دو ساعت داشتم زنگ میزدم به بیمه واسه معرفی نامه و این داستانا. امروز هی داشتم واسه تست کرونا سرچ می کردم که بیان خونه ازم تست بگیرن و از این مدل کارا که خیلی وقت گیرن الکی. تو این مدت دارم زبان میخونم به لطف کلاس زبانم که مجبورم می کنه. حالا این وسط فکر کنم یه وقفه ای بخوره. اما امیدوارم بتونم ادامه بدم باز از یکی دو هفته بعدش. کلی هم دوره فرزندپروری خریده بودم که فیلماشو میذارم هرشب و میبینم. 4 روز دیگه فسقلک میاد بغلم و هنوز به نظرم خیلی حس عجیبیه. حس می کنم اصن آماده نیستم. خخخ. ولی از اونور هم دیگه طاقتم تموم شده. دلم میخواد زودتر بغلش کنم. حالا دارم براش توضیح میدم که چند روز دیگه چه اتفاقی میفته. وقتی میاد بیرون چیا میبینه. که نترسه وقتی اومد. یهو یه عالمه آدم ماسک به صورت بالای سرش میبینه با کلی نور. خلاصه روزای جالبیه.

به پیشنهاد گاما، سیگما رو فرستادم شهروند برام ماش و بلدرچین بخره. و سوپ ماش و بلدرچین درست کردم. میگن برای افزایش شیر خیلی خوبه. گاما گفت از این هفته شروع کنم به خوردنش. منم یه پاتیل درست کردم. مگه تموم میشه. سه روزه دارم نهار میخورمش بازم مونده  دیگه بقیشو نمیخورم. باید ببندمش به ریش سیگما  

کماکان شبا حسابی گرممه. کولر رو راه ننداختیم، ولی رفتیم پنکه مامانینا رو آوردیم من همش میشینم جلوی پنکه. سرما نخورم صلوات. کلا هم گرما هم فکر و خیال و هم وضعیت بدنم، باعث میشه راحت نتونم بخوابم. یعنی تا خوابم ببره خیلی طول می کشه. حالا سعی می کنم به بخشای استرس زاش کمتر فکر کنم. دیگه توکل به خدا. 

راستی از اتاق دلتا خانم عکس و فیلم هم گرفتم و دیگه بعدش ساک رو بستم. یه سری چیز میز برداشتم واسه بیمارستان. کیت خونگیری بند ناف رو هم برداشتم. با فیلمبردار بیمارستان هم هماهنگ کردیم، گفت کلا یه فیلم 10 دقیقه ای میگیرن، از مصاحبه مامان و بابا قبل عمل و بعدشم تو اتاق زایمان. بابا سیگما هم فقط همون اول میتونه بچه رو ببینه و بعدش دیگه تو بخش زنان راهش نمیدن!!! خیلی بده این حالت. تازه ملاقاتی هم که نداریم. فکر کنم حسابی بپوکیم تو بیمارستان. درد و گریه بچه و تنهایی. مامان میگه بچه هام که تو دوران جنگ به دنیا اومدن، نوه م هم الان تو این وضعیت کرونایی. شانس ما پیک چهارم هم که چقدر شدیده. از همه قبلیا بدتره. یادتونه من همش میگفتم تا بهار شه دیگه کرونا بهتر شده؟! هیچی معلوم نیست واقعا. خلاصه من همچنان ازتون میخوام دعامون کنید که تو این فرآیند زایمان و بیمارستان کرونا نگیریم و همه چی به خیر بگذره. هیشکی که دیدنمون نمیاد، اما خودم که میرم خونه مامانینا مستقر میشم و از اونور هم بالاخره خانواده سیگما میان دیدن نوه شون. کرونا بگیریم خیلی داستان میشه...