آخرین هفته ها با بره تو دلی

سلام سلام. حالتون چطوره؟ ما خوبیم خدا رو شکر.

امروز 37 هفته ی بنده تموم شد و خدا رو شکر از این لحظه به بعد اگه نینی به دنیا بیاد، دیگه اسمش زایمان زودرس نیست. یه نفس راحت کشیدم. 

خب من این هفته یه بار دیگه سونو کردم و خدا رو شکر همه چیز اوکی بود. دیگه دیروز وقت دکترم بود. از صبح کلی برنامه داشتم که همه رو گذاشته بودم تو یه روز که زیاد از خونه بیرون نرم هر روز. صبح رفتیم شرکت چون هم باید قرارداد جدید رو امضا میکردم هم چنتا کار دیگه. بعدش یه سر زدیم به صندوق امانات و یه سری چیزا جابجا کردیم و بعد دکتر زنانم. قرار بود نامه زایمان بهم بده ولی گفت باید از روانپزشک نامه ببرم برای سزارین! عجب گیری کردیما. هیچی دیگه نامه رو نداد ولی گفت زمان زایمان احتمالا اول یا دوم اردیبهشت باشه. برنامه ی بعدیم هم یه دکتر دیگه بود برای تزریق آهنم که جواب آزمایشم رو دید گفت اوکیه و فعلا لازم نیست. بعد از زایمان تزریق کن. خلاصه خیالم راحت شد. این 5-6 تا کار رو انجام دادیم و عصر اومدیم خونه ولو شدم تا شب دیگه. 

حالا اوضاع کرونا رو بگو. من فکر می کردم تا وقتی دلتا بخواد بدنیا بیاد، یه کم اوضاع بهتر شده باشه. ولی با این گندی که اینا زدن تو برنامه ریزی و تو عید همه رفتن سفر و عیددیدنی، تعداد مبتلایانِ هر روز، رکورد بدترین روزای پارسال رو هم شکست و به 21000 نفر در روز رسید! حالا لابد تا 2 هفته دیگه آمار کشته شده ها هم میره بالا  خیلی غم انگیزه. بازیچه دست اینا شدیم. بدون واکسن با این تدابیر مزخرفشون.  دوستم که تو بیمارستان شیفت کروناس گفت باز کل بیمارستان پر شده و همینجور خانم باردار بستری می کنن. خیلی سفارش کرد که مواظب خودت باش تو این دو هفته هم. حالا غیر از اینا، من نگران بیمارستان روز زایمانم که مامان میخواد بیاد پیشم. هرچند که بتا میگه من میام که مامان تو بیمارستان نباشه، ولی خب بعد از بیمارستان که میریم خونه مامانینا. نمیدونم چه کنیم. البته دکتر گفت که سیفه و قبلش هم از من و همراهم تست کرونا میگیرن. دیگه بقیه ش توکل به خدا.

این روزا اگه دست به دعا شدین، ما رو فراموش نکنین