مهمونی بعد از مدت ها

سلام سلام. صبح شنبه بخیر و شادی.

یکشنبه ی گذشته وقت سونوگرافی داشتم. واسه چکاپ همون دوتا مشکل که تو غربالگری دوم معلوم شد. دیگه مرخصی گرفتم و راهی شدیم. خونه ی نوا اینا نزدیک مطب بود. موقع اسباب کشیمون خیلی اصرار کرد که بیان کمک، بهشون گفتیم کارا تقریبا تمومه، دیگه یه روز پیام داد که نهار درست نکن، من نهار میارم. با یه قابلمه ماکارونی اومد دم در. دیگه گفتیم بیاین تو و اومدن تو بستن مجسمه ها و قاب عکسا هم کمکمون کردن. از اون روز قابلمشون مونده بود دست ما. گفتم فرصت خوبیه برم قابلمه رو هم ببرم براشون. یه پیشی هم گرفته به تازگی. به مامان گفتم یه دونه دیگه از اون موشا براش بافت و گذاشتم تو یه ساک خوشگل و بردم براش. اول رفت پذیرش شدم تو سونو. میگه برو یه ساعت دیگه بیا. سری قبل تقریبا دو ساعت شد که تو ماشین له شدم. سرد هم بود و دستشوییم هم گرفته بود. این سری گفتم این زمان رو میرم پیش نوا. سیگما هم کار بانکی و بنزین زدن و اینا داشت. تو اون فاصله انجام میداد. دیگه یه سر رفتم پیش نوا، پیشیش رو هم دیدم و این یه ساعت انتظار رو خوش گذروندم. بعد که برگشتم زودی نوبتم شد و خدا رو شکر اون قضیه انسداد شریان رحمی حل شده بود بدون دارو و طول سرویکس هم کم نشده بود. جای شکرش باقیه. بهم گفت بازم رعایت کن. اون حساسیت ها هم معلوم شد به خاطر همین داروها بوده. حالا یا آسپرین یا پروژسترون یا هردو. دون دون های قرمز دستام رفته دیگه. خارشام هم خیلی خیلی کمتر شده. البته کرمای مختلفی هم استفاده می کنم دائما، ولی معلومه که دلیل اصلیش برطرف شده که بهترم. در مجموع بخش اعظم نگرانیام برطرف شد خدا بخواد. جالبه همه میگن 3 ماه وسط طلاییه. واسه من نبود زیاد. با این نگرانیا و این خارشا. خخخ. فدای سر نینی. دیگه 3 ماه بیشتر نمونده تا خانوم خانوما قدم رنجه کنه تو بغل مامانش. بعد از سونو که خیالمون راحت شد یه سر رفتیم شرکت سیگماینا. خواهر سیگما 4تا صندلی نهارخوری آشپزخونه داشتن که دیگه تو این خونه نمیخواستشون. انصافا نو هم بود. آورده بودن شرکت. به سیگما گفته بود نمیخوام. قرار شد یه میز جمع و جور بخریم و از همین صندلیا استفاده کنیم. تو شرکت نهار سفارش دادیم و خوردیم. دوتا از صندلیا رو سوار ماشین کردیم و رفتیم دنبال میز. چقدر هم هوا سرد و آلوده بود. همونجا گفتم فعلا بی خیال خرید سیسمونی میشم. نمیتونم تو این سرما و آلودگی بیام خرید. خیلی زود یه میز انتخاب کردیم و صندلی رو گذاشتیم کنارش دیدیم رنگش کاملا شبیهشه و همون رو خریدم. برگشتیم خونه و میز رو گذاشتیم تو آشپزخونه و واقعا خوشگل شد. کلی حال کردیم. یهو تو یه روز کلی کار کردیم. خیلی چسبید. 

راستی اینترنتی و حضوری تا حالا کلی لباس واسه فسقلک خریدم. ولی خب خریدای بزرگش مونده. ایشالا حالم اوکی باشه، وقتی هوا بهتر شد برم خرید.

دیگه اینکه از فیلیمو برگشتم به نماوا. قورباغه و هم رفیق رو دارم میبینم. من از نوجوانی عاشق شهاب حسینی بودم. الانم با همه اتفاقاتی که افتاد پارسال، ولی هنوز دوسش دارم. اما واقعا تو این همرفیق لوس و بی نمکه. البته یه قسمت بیشتر ندیدم هنوز. 

دیگه اینکه دیروز مهمون داشتم. خانواده سیگما رو دعوت کردم که بیان خونمون رو ببینن. هی گفتن اذیت میشی و اینا. گفتم کلا غذا رو از بیرون میگیرم. دیگه به هوای مهمون داشتن، سیگما همه کارا رو انجام داد. همه تابلوها نصب شد، لامپا و چیزایی که تعمیر میخواست انجام شد. خودمم افتادم به جون یخچال و ماشین لباسشویی و ماشین ظرفشویی و ماکروفر و کلا وسایل برقی و حسابی سابیدمشون. مهمون داشتن خیلی خوبه. از هانی مرغ و قرمه و میرزاقاسمی و سوپ سفارش دادم. فقط برنجشو خودم درست کردم. ولی خب غذاها رو زود آورد و همه رو ریختم تو قابلمه واسه گرم کردن. مامان سیگما و مامانبزرگش هی میگفتن چرا درست کردی؟ گفتم نه بابا همشون از بیرونه، فقط ریختم تو قابلمه واسه گرم کردن. عذاب وجدان نگیرید. خخخ. البته یه کم مرغش رو فرآوری کردم خودم. رب و پیاز و آب مرغ اینا اضافه کردم بهش. همین گرم کردنا و آماده کردن وسایل سفره، کلی خسته م کرد. دیگه برای دامادشون هم تولد گرفتیم و بهش یه پلیور خوشگل کادو دادیم. خلاصه همه چیز خیلی خوب برگزار شد. از بس همه شعله های گاز روشن بود، خونه گرم شده بود. من پنجره آشپزخونه رو باز گذاشته بودم. وقتی رفتن کم کم چنتا عطسه کردم و یه کم زکام طور شدم. کمرم هم درد گرفته بود. ترسیدم. گفتم لابد سرماخوردم. حالا سرمابخوری هم معلوم نیس کروناس یا نه که. میفتم دوره که برم آزمایش بدم و نگرانیای کرونا گرفتن و اینا. خیلی ترسیدم خلاصه. دیگه یه آب نمک قرقره کردم و شب اتاق رو با هیتر برقی حسابی گرم کردیم و تو سونا خوابیدم در واقع! ولی خب صبح امروز که بیدار شدم خوب بودم خدا رو شکر. پرده ها رو زدم کنار، دیدم چه آفتاب خوشگلی. کوه ها هم دیده میشدن. بالاخره بعد از چند روز هوا تمیزه. راستی گفته بودم دیگه؟ اینجا طبقه آخریم فاینالی! به آرزوم رسیدم. همسایه بالایی نداریم. (هرچند خونه قبلی هم همسایه بالاییمون واقعا سر و صدا نداشت)  خخخ. طبقه 6. خونه روبروییمون هم البته 6 طبقه س ولی خب از یه کناری کوه ها دیده میشن. ویو قشنگه. باید یه بار آش درست کنم بریم تو بالکن بخوریم 

دیگه وسط کارام یه دور هم لباس شستم و پهن کردم زیر این آفتاب جانانه. کلی روحیه گرفتم