ماهی کوچولو

سلام. صبحتون بخیر.

دیشب بالاخره برای اولین بار، حرکت نینی رو حس کردم. اصلا هم حرکت کوچولویی نبود. خیلی قشنگ مثل ماهی از اینور به اونور میرفت. البته این وسطا چنتا نبض هم زد. ماهی کوچولوی مامان تو حوض دلم حسابی آب بازی کن  20 هفته و 2 روز. 

این روزا این هورمون پروژسترون اضافی که دارم مصرف می کنم، حسابی به همم ریخته. باز تهوع ها برگشته. بیشتر از قبل. قبلنا فقط حالت تهوع داشتم، الان زیاد حالتش رو ندارم، خودش یهو میاد! حسابی حساس شدم. بگن بالای چشمت ابروعه میزنم زیر گریه. برای تولد سیگما کیک هویج درست کردم. روش هم گاناش دادم حسابی. بردیم خونه مامانینا. مامان کیک رو گذاشت تو یخچال. کیک خونگی نباید تو یخچال بره. موقع خوردنش سیگما گفت کاش تو یخچال نمیذاشتین، اشکم اومد! در همین حد لوس! دست خودم نیست دیگه. 

موعد اجاره خونمون داره سر میرسه. از مامانینا خیلی دورم. نینی به دنیا بیاد نمیتونم هر روز باهاش تو خونه خودمون باشم که. میپوسم. مثل همین الان که هر روز تو خونه حالم بدتر میشه هی. هر روزم نمیشه بذارمش تو ماشین این همه راه اتوبانی رو تنها باهاش برم. به سیگما گفتم بریم سمت مامانینا. ولی نزدیکشون هیچچچی خونه نیست. یکی دوتا هم که هست که خیلی بزرگ و خیلی گرونه. خلاصه خونه هم شده قوز بالا قوز! همینجوریش که سر پیدا کردن خونه اذیت میشدم، الان که با این اوضاع روحی بدتر! 

همچنان وسط غصه خوردنا، روحیه خودم رو بالا نگه میدارم. سعی می کنم شاد باشم و با دخترکم صحبت کنم. ماساژش بدم، نوازشش کنم. فقط هم چیزای مثبت رو براش تعریف می کنم. ماهی مامان باید خوشحال شنا کنه اون تو. 

راستی، اسم نینی تو این وبلاگ از اپسیلون به "دلتا" تغییر میکنه. بره تو دلی، تو دل مامان، تا نداره