سندروم بارداری کرونایی!

سلام سلام. 

صبح آخر هفتتون به خیر. علی رغم رسم اینجا که معمولا آخر هفته ها پست نمیذاشتم، الان دلم خواست پست بذارم. 

خب من این مدت که خونه موندم، روزام خیلی تکراری و مسخره شده. ورزش هم که نمیتونم بکنم. یه پیاده روی میرفتم که اونم از وسطای مهر دیگه خورد به هوای سرد و بعدشم آلودگی شدید هوای تهران، دیگه بیخیال شدم. موندم تو خونه. خونمون هم مدلش دراز نیست که بشه راحت پیاده روی کرد، قبلا حالت 8 انگلیسی پیاده روی می کردم، ولی الانا میترسم سرم گیج بره و بیفتم. کلا هم که روزا دورکاری دارم وقت نمیشه، از عصر به بعد هم حالم بده. خلاصه که هیچی. روزای تکراری مسخره. فقط این وسط گاهی آخر هفته ها میرفتیم ییلاق که خوب بود برام. 

تنها کاری که میکردیم این بود که خونه رو تمیز و مرتب نگه داریم که حالا که بیشتر روزا تو خونه ام و به در و دیوار نگاه می کنم، حالم از کثیفیش بد نشه دیگه. انصافا هم موفق بودیم تو تمیز نگه داشتنش. سیگما هم خیلی کمکم کرد. 

دیروز دیدم اینجوری نمیشه، رفتم پرده های پذیرایی رو دادم کنار، کلی نور اومد تو خونه. نمیدونم چرا تو این مدت این کار رو نمیکردم! قشنگ انرژی گرفتم. یه گلدون لوتوس داشتیم که گلدونش بهش کوچیک شده بود. با سیگما تصمیم گرفتیم عوضش کنیم. تو گلدون جدید خیلی بهتر شد. بعدشم گفتیم بالکن رو بشوریم. البته سیگما دیگه. من تشویقش می کردم. بالکن رو شست. همه گلدونای بالکن رو هم شست و تر و تمیز کرد. خیلی انرژی گرفتیم. منم هفته پیش یه کدوحلوایی خریده بودم که باهاش خونه رو تزیین کنم، رفتم هر چیزی که مربوط به پاییز بود رو آوردم و یه دکور گوشه میز چیدم. البته خیلی چیزا کم دارم. برگ و میوه کاج و بلوط و اینا میخوام. حالا روزای بعد تهیه ش می کنم. 1.5 ماه قراره این دکور اینجا باشه  با این کارا سعی کردم یه کم روحیه بدم به خودم. یه کم رنگ به خونه اضافه کنم. نمیخوام افسرده شم. 

دنبال کلاسای یوگای بارداری هم هستم. بهم گفتن باید غربالگری دوم رو برم و اگه مشکلی نبود بعدا میتونم تو کلاساش شرکت کنم. کلاس هم خصوصیه و از نظر کرونا خوبه. 

تداخل بارداری و کرونا خیلی بد چیزیه. من بهش می گم سندروم بارداری در کرونا! آرزوم بود که تو روزای بارداری مجبور نباشم برم سر کار. ولی الان که خونه موندم هیچ کاری هم نمیتونم بکنم. دوس داشتم کارای تزیینی بکنم، ولی هیچی ندارم. خرید هم نمیتونم برم. تو این فکرم یه روز برم بازار گل. یه سری چیز میز بخرم. فعلا که جرات نکردم برم. یا مثلا خرید وسایل بچه. البته که فعلا زوده و هیچ ایده ای هم واسه خرید ندارم، ولی وقتی به اینکه باید برم خرید فکر می کنم اصلا خوشحال نمیشم. همه چی با اعمال شاقه. مامان رو که نمیتونم ببرم. خودمم گروه حساسم تازه. نمیدونم خلاصه.

راستی غربالگری اول رو رفتم. تو 12 هفته، سونوگرافی دکتر شاکری که خیلی ازش تعریف می کنن و خودش به تعیین جنسیت تو هفته های پایین خیلی مینازه. 

قبلا خیلی دوس داشتم زودتر جنسیت رو بفهمم، ولی از شب قبلش، اصلا دیگه جنسیت برام مهم نبود. استرس سلامت بودنش رو گرفته بودم. به خدا می گفتم فقط سالم باشه. وقتی رفتیم سونو، تا دستاشو دیدم تو مانیتور، اشک تو چشمام جمع شد و بغض کردم. فقط دوس داشتم بگه سالمه. گفت یه قل زنده داری! گفت به احتمال 97 درصد آقاپسر هم هست. هیچ واکنشی نشون ندادم فقط منتظر بودم یه چیزی از سلامتیش بگه. اونم فقط یه سری عدد میگفت به منشیش که وارد کنه. تموم که شد گفتم دکتر سالمه؟ گفت بله. دیگه اشکم از گوشه چشمم اومد. سیگما هم داشت فیلم میگرفت. البته بیشتر از مانیتور تا من. هر چند که سی دی سونوگرافی رو هم گرفتیم. دکتر شاکری گفت قطعی جنسیت رو اگه میخواین، هفته 13 بیاین بگم بهتون. نه وقت میخواد نه هزینه داره. 1 دقیقه هم بیشتر طول نمیکشه. بعدش رفتیم آزمایشگاه نیلو، برای آزمایش غربالگری. بماند که رگ پیدا نکرد و سوراخ سوراخم کرد. اون روز 4شنبه بود. یکشنبه رفتم واسه جواب آزمایش. گفتن که جواب غربالگری رو اینترنتی نمیدن و حتما باید حضوری بریم بگیریم. ترسیدم. گفتم نکنه مشکلی هست. آخه روز آزمایش هم صدبار سنم رو پرسید. هی میگفت 30 سالته دیگه؟!!! خلاصه ترسیدم. گفتم یه چیزی هست لابد. رفتیم که جواب آزمایش رو بگیریم، سیگما گفت حالا که تا اینجا اومدیم یه بار دیگه بریم شاکری برای جنسیت. گفتم بریم. رفتیم و این سری گفت دختره  گفتیم گفته بودی پسره که. گفت نه 100 درصد دختره. خخخ. سورپرایز شدیم. با فاصله 3 روز جنسیتش عوض شد. جواب آزمایش رو هم گرفتیم و خدا رو شکر سالم بود. چند روز بعدش که جواب رو بردم دکتر خودم ببینه، اونم سونو کرد و گفت من دارم پسر میبینم ولی اگه شاکری گفته دختره، دختره. خلاصه که ما موندیم تو خماری. تصمیم گرفتیم هیچی نخریم فعلا تا ببینیم چی میشه. حالا من نمیدونم چه اصراری داره وقتی انقدر کوچیکه جنسیت رو بگه شاکری. من که نپرسیدم ازش. میخوام بذارم همون 18 هفته اینا که میگن قطعیه. 

اهان راستی، چاق هم شدم زیاد! تقریبا 5 کیلو! البته همش تقصیر خوردن نیست. غذام زیاد نشده. مولتی ویتامین میخورم که میگن خودش 1-2 کیلو وزن رو بالا میبره. تعداد میوه هایی که میخورم زیاد شده. ورزش نمی کنم و به جز اینا، تیرویید خرابم کار دستم داده. تعداد قرصی که میخوردم که کم کاری تیروییدم رو جبران کنه، بس نیومد. چون تیرویید باید بیشتر کار کنه واسه بچه. از همون هفته 5 که آزمایش دادم دیدم TSHام رفته بالا. رفتم پیش دکتر غدد و  گفت بخشی از اضافه وزنی که پیدا کردی واسه همینه. قرصامو هی داره زیاد می کنه. فعلا از هفته ای 5.5 تا، به هفته ای 9 تا رسیده. گفت ماه دیگه هم باز نیم تا دیگه بذارم روش. خلاصه که همه اینا باعث شده من 5 کیلو چاق شم و این زیاده واسه 3 ماه اینا! اینجوری باشه تا اخرش 20 کیلو اضافه وزن پیدا می کنم!!!