خدایا بس نبود واقعا؟

خب مثل اینکه خدا قصد نداره بس کنه. یه بلایی بدتر از همه اینا سرمون اومد. آخر هفته رفتیم ییلاق. شنبه هم دورکار بودم و میخواستیم بمونیم ییلاق. عصر برگردیم تهران. صبحش همکارم که کرونا گرفته، دنبال بیمارستان بود که باباش رو که اونم کرونا گرفته و حالش وخیم بود رو بستری کنن. من داشتم براش از دوستای پزشکم کمک می گرفتم که یهو گووومب، یه صدای وحشتناک شکستن شیشه و افتادن و اینا اومد از طبقه بالا. سکته کردم. من و سیگما پایین بودیم. با سرعت نور دوییدیم بالا دیدم همه شیشه های بالکن شکسته، نفهمیدم چجوری از رو شیشه ها دوییدم تو بالکن دیدم بابا از نردبون افتاده مامان داره گریه می کنه که خدایا چقدر بلا سرمون میاری، بدبخت شدیم و اینا. دیدم بابا دستش رو گرفته. مچ دستش از اونور برگشته بود و داشت خون میومد. سیگما هی آروممون میکرد میگفت دستش شکسته چیزی نیست. کمک کرد بابا بلند شه هی ازش میپرسید سرش نخورد، جای دیگه ایش نخورد؟ حالا من و مامان هی گریه می کردیم. مثل مرغ پرکنده دور خودم میچرخیدم!سریع رفتم لباس پوشیدم که ببریمش دکتر. مامان گفت بریم تهران، بیمارستانای اینجا خوب نیستن. داشت زنگ میزد خاله بیاد خونه رو بهش بسپریم بریم که همون لحظه خاله زنگ خونه رو زد. شانسی داشته میومده خونه ی ما. دیگه بنده خدا ما رو دید کپ کرد. اومد هی گفت چیزی نیست نترسید، در رفته مچش. ولی خب معلوم بود شکسته. خونریزی هم داشت. دیگه سریع لباس بیرون بابا رو هم تنش کردیم من و سیگما و همه وسایل رو ریختم تو ساک و کلید دادیم به خاله و سوار ماشینا شدیم بیایم تهران. سیگما بابا رو میاورد، منم مامان رو. مستقیم رفتیم بیمارستان. عکس انداختن، گفتن شکستگی استخوان رادیوسه، باید عمل بشه. فقط برای بستری کردن، لازم بود که سیتی اسکن ریه انجام بشه برای کرونا، گفتن اگه کرونا داشته باشه ما بستری نمی کنیم! حرکت جالبی نیست، ولی خدا رو شکر بابا کرونا نداشت و بستریش کردن و دیگه یه کم خیالمون راحت بود از کرونا. البته که هر جایی آدم ممکنه بگیره، ولی ریسک بیمارستان بیشتره، مثلا شوهر خاله سیگما که پدرش تو بیمارستان بستری بود، همونجا کرونا گرفتن همشون. حالا نزدیک بیمارستان هم جای پارک گیر نمیومد که. رفتم کلی دورتر ماشین خودمون رو پارک کردم. دوتا لپ تاپامون رو گذاشتم تو کوله م و 10 دقیقه پیاده اومدم تا رسیدم به بیمارستان. اومدم دم بیمارستان تو ماشین بابا نشستیم با مامان که سیگما دوبله پارک کرده بود و سوییچ داده بود به دربون. خوشبختانه یکی رفت و همون نزدیک بیمارستان جاش پارک کردم. رفتم تو که سیگما داشت کارای بابا رو انجام میداد. بهمون گفتن تا نیم ساعت دیگه میره اتاق عمل. بابا گفت بگو مامان بیاد، میخواست واسش وصیت کنه قبل از اینکه بره اتاق عمل. جیگرم کباب بود اصن. با این کرونای لعنتی نمیتونستم حتی بغلش کنم بوسش کنم که. 3-4 ساعتی اونجا بودیم. خبری نبود فعلا. هیچی دیگه سیگما گفت شما تو محیط اورژانس نباشین بهتره. مامان رو ببر خونه استراحت کنه. دیگه من با تاکسی رفتم ماشین خودمونو برداشتم اومدم دنبال مامان، رفتیم خونه ما ساعت 4 ظهر. تو بیمارستان هم که نمیشد از بیرون غذا بگیریم. فقط کیک و آبمیوه گرفته بودم براشون. تو خونه سریع سوسیس تخم مرغ درست کردم با مامان خوردیم. مرغ پخته هم داشتیم که برای سیگما ساندویچ مرغ و خیارشور درست کردم. خودم دوش گرفتم از بس از صبح دوییده بودم اینور اونور و خیس خالی شده بودم. سیگما تصویری زنگ زد که برای بابا اتاق خصوصی گرفته، امروز عمل نمی کنن. فردا صبح عمل می کنن. حال بابا هم بهتر بود. دستش رو با آتل بسته بودن. به سیگما گفتم بیاد خونه یه کم استراحت کنه و شب باز میریم. مامان میخواست شب بمونه پیش بابا. ولی گفتیم واسه کرونا بهتره که نمونه و من به جاش بمونم. بابا خودش هم گفت که میتونم کارامو بکنم با دست راستم و نمیخواد کسی بیاد بمونه. ساعت 6 بعد از ظهر نهار! سیگما رو دادم و مامان هم خوابید. میوه اینا شستم و چنتا ساندویچ مرغ هم درست کردم برای بیمارستان و یه عالمه ماسک و الکل برداشتم و  یه ساک حاضر کردم برای بیمارستان. مامان که بیدار شد 3تایی رفتیم بیمارستان. بتاینا که قرنطینه ان و نمیشد بیان اصلا. زنداداش و کاپا هم علامتدار شدن و مشکوک به کرونان و قرار شد اونا هم نیان اصلا. دیگه فقط من و سیگما باید همه کارا رو بکنیم. 3تایی اومدیم بیمارستان، من باید امضا میدادم برای عمل. گفته بودن بهتره کسی که رابطه خونی باهاش داره امضا بده. خلاصه امضا دادم و بابا هنوز درد داشت. گفتیم مسکن زدن براش و دیگه یه کم برای بابا میوه و کلی ماسک و الکل اینا گذاشتیم و نذاشت کسی بمونه پیشش، دیگه مامان رو هم با خودمون بردیم خونه مون. سیگما ما رو پیاده کرد رفت کباب بگیره، منم برنج گذاشتم و اومد شام خوردیم. به رییسم زنگ زدم ماجرا رو گفتم و این دو روز رو مرخصی گرفتم. همه لباسای بیمارستانمون رو شستم. با مامان سریالای تی وی رو دیدیم و براش تو اون اتاق دشک انداختیم و خوابیدیم.

یکشنبه صبح زود، سیگما مدارک بابا رو برداشت و رفت بانک باباینا که تاییدیه بیمه بگیره برای هزینه عمل. بابا 8.5 زنگید که دارم میرم اتاق عمل. سیگما از اونور رفت بیمارستان و من و مامان هم از این طرف اسنپ گرفتیم رفتیم. نزدیک اتاق عمل هم نمیذاشتن بریم. رفتیم تو اتاق بابا منتظر موندیم وسطاشم من رفتم چنتا از کارای پرداخت عمل رو انجام دادم. زنگیدیم برده بودنش ریکاوری و به هوش اومده بود و گفتن 2 ساعت دیگه میاریمش بخش. 12.5 آوردنش. خدا رو شکر سر حال بود. دیگه همونجا گفتیم برای کشتن گوسفند دست دست نکنیم. بلاها تمومی ندارن. رفتم سایت کهریزک و اینترنتی سفارش گوسفند قربانی دادم. دکترش نیومد حرف بزنیم ولی امشب هم باید میموند بیمارستان. دیگه مامان گفت من تا عصر میمونم پیشش. من و سیگما تا 2-3 موندیم و دیگه رفتیم خونه. داشتم بیهوش میشدم. 2 ساعتی خوابیدم. بعد به مامان زنگیدم که بیام دنبالت و زیاد نمون بیمارستان. گفت تا 7 میمونم حالا شام بابا رو هم بدم. منم واسه شام پلویونانی میخواستم درست کنم. دیگه رفتم سراغ آماده کردن شام. مامان گفت بابا فردا مرخص میشه و بریم خونه خودمون. گفتم باشه، سیگما رفت خرید کنه واسه خونه مامانینا. دستش درد نکنه، همه زحمتای این دو سه روز رو دوش سیگما بود. مامان کلی دعاش کرد. خودمم مواد پلویونانی رو حاضر کردم و هر چی اسنپ گرفتم واسه مامان ماشین پیدا نشد. سیگما که اومد ماشین رو برداشتم خودم رفتم دنبال مامان. یه سر هم رفتم بالا پیش بابا. حالش خیلی بهتر بود خدا رو شکر. دیگه یه کم موندم و بعد با مامان برگشتیم خونمون. شام رو حاضر کردم  و شام خوردیم. دیگه داییا هم هی زنگ میزدن حال بابا رو میپرسیدن. همشون میگفتن چرا اینجوری شدین شما؟ گوسفند بکشین. گفتیم کشتیم. خدا کنه دیگه آخرین بلا باشه. خسته شدیم واقعا. مامان که همیشه خودداره و تو مواقع حساس دست و پاش رو گم نمی کنه، وقتی بابا افتاد انقدر گریه زاری کرد دیگه. کم آورده حسابی.

دوشنبه صبح زنگ زدیم به بابا که بریم برای کارای ترخیص، گفت دکتر نیومده هنوز. گفتن امروز هم مرخص نمیشی! تو زودپز مواد قرمه سبزی رو ریختم و سپردمش به مامان. بعد از صبحونه من لپ تاپم رو برداشتم و با اسنپ اومدم بیمارستان. پیش بابا باشم و دکتر رو هم ببینم. فعلا  تو بیمارستانم و دارم از شرکت دورکاری می کنم. مامان هم خونه ی ما پیش سیگما مونده تا حالا دکتر بیاد ببینیم چه کنیم.