زندگی کارمندی باز آغاز می شود!!!

آقا من غر دارم. خب مسائل داداش رو نمیتونم بیام اینجا بگم، مونده تو دلم. مسائل مالی خودمون هم خیلی قابل گفتن نیست، اونا هم مونده. دیگه از کارم که میتونم بیام اینجا غر بزنم؟

کارمندای دولت که الان هر روز میرن سر کار، تا ساعت 2.5 هستن، ما باید تا آخر وقت (6) بمونیم!!! خب زور داره. هنوز هیچی نشده خسته شدم. این چه وضعشه؟

بعد آخه شرکتایی که باهاشون کار می کنیم از 3 به بعد نیستن دیگه. خب ما بیخود میمونیم که چی؟ کار هم که نیست دیگه! اصن نمیدونم چی تو مغزشونه! ما جز اولین نفرایی بودیم که دورکار شدیم. اون موقع بستر دورکاریمون خیلی فراهم نبود، یه هفته ای طول کشید تا همه چی جور شد. حالا که همه چی جوره و آمار کرونا هم بالاتر رفته، گفتن باید بیاین فول تایم!!! خیلی مسخره س. بعد اینکه نهار خوریمون تعطیله و دیگه نهار نمیفروشن. مجبوریم از خونه بیاریم پشت میزمون بخوریم! یه عالمه بوی غذا هم راه میفته! (نمیشه هر روز نون پنیر یا ساندویچ سرد خورد!) خلاصه که بد چیزی شده. کل روز هم باید ماسک داشته باشیم. خلاصه که خیلی گنده اوضاع. 

تازه انقدر دیر میریم خونه که دیگه نمیشه آشپزی کرد! 

دیروز ساعت 6 سیگما اومد دنبالم. یهو تصمیم گرفتیم بریم تره بار و شهروند. رفتیم یه عالمه خرید کردیم. له و لورده تا برسیم خونه ساعت شد 8.5. حالا کلی هم چیز میز خریدیم که باید بشوریم. شهروندیای غیر یخچالی رو گذاشتیم تو یه اتاق دیگه که دیر بریم سراغشون. ولی قارچ و نخودفرنگی و توت فرنگی رو نمیشد کاری نکنم. دوساعت شستمشون و قارچ ها رو خرد کردم فریز کردم. دیگه وقت نداشتم بلانچش کنم. مهم نیست سیاه شه! جون خودم مهمتره! توت فرنگی های ریز رو هم فریز کردم واسه همون بستنی یه دقیقه ای های شف طیبه که یکی از بچه ها تو کامنتا بهم یادآوری کرد. دیگه جون نداشتم نخودفرنگیا رو بسته بندی کنم. دادمش به سیگما. تا 11.5 طول کشید کارامون. دیگه جنازه بودم. یه قسمت فرندز دیدیم و خوابیدیم. خیلی یهویی از زندگی ایده آل پرت شدیم تو زندگی کارمندی فول تایم. استخونام ترک خورد اصن. حتی نرسیدم فریزر رو پر کنم با غذاهایی که از قبل پختم. خیلی نامردی شد