حالا چی میشه؟

امروز شیفتمه. از صبح اومدم شرکت. خیابون که خلوت نبود صبح، ولی جای پارک فراوون بود. شرکت هم خلووووت. خیلی کم هستن بچه ها. بهتر. کارم هم زیاده. نرسیدم بلند شم از پشت میزم. 

دیروز عصر باز حوصله م سر رفت. پاشدم موهیتو درست کنم برای اولین بار. درست کردم. عالی شد. میارمش تو برنامه. بعد نشستیم پای فرندز دیدن. وسطش حمام رفتم و شام خوردیم. مهمون یخچال. ولی گرسنه م بود بازم. هی هوس خوراکی داشتیم. یه بسته پفک داشتیم که اونم خوردیم و در حینش اولین قسمت سریال هم گناه رو دیدیم. حوصله م سر رفته بود بازم. خیلی مسخره س که شبا هیچ جا نمیشه بریم. پوکیدیم. 

چه وضعیتی ایجاد کرده ها. حالا من ازش تشکر کردم یا هی سعی می کنم نذارم روحیه م خراب شه، ولی این رسمش نیست! این چه اسفندیه... اینجوری باشه عید هم معلوم نیس اصن برگزار بشه یا نه. دید و بازدید عید، مسافرت رفتن حتی. خلاصه که روزای جالبی نیست...

ولی حداقل کاش فقط همین باشه. معاون وزیر بهداشت گفته بود ممکنه تا آخر خرداد طول بکشه!

و اینکه سال بعد چی میشه؟ نکنه هر سال فصل سرد این داستانا رو داشته باشیم؟ ....

خلاصه این فکرا یه کم روان آدمو به هم میریزه. ولی سعی می کنم بهش فکر نکنم. یه جور دیگه نگاهش کنم. به شرایطی که یه کم زندگی رو از حالت معمولیش خارج می کنه و خاطره میشه! فقط امیدوارم همه کسایی که کرونا میگیرن درمان بشن و فوتی نداشته باشه دیگه...

انگار دوباره استرس پنهان دارم. هم وضع معده م داغونه و هر روز دارم قرص میخورم و هم اینکه پ نمیشم! احتمالا همین کرونا داره استرس پنهان بهم وارد می کنه!