اسباب کشی آغاز می شود.

سلام

چه آخر هفته ای شد. جمعه صبح چشممونو باز کردیم با خبرترور سردار سلیمانی روبرو شدیم. قلبم اومد تو دهنم. حالا چی میشه؟ سوالی که از همون اول به ذهنم خطور کرد و دیگه ول نکرد. حالا چی میشه؟ ... اینجا خیلی نمیخوام عقایدم رو توضیح بدم. گرچه خواننده های قدیمی کمی دستشون اومده که چه جوری فکر می کنم. فعلا فقط واسه وخیم شدن اوضاع زندگی خودمون، ناراحتم و استرس دارم. 

بگذریم. بریم سر تعریف کردنیا.

از چهارشنبه 11 دی بگم. اولین روز سال میلادی جدید. 2020/01/01. ساعت 11.5 صبح سیگما زنگید که یه خونه دیدم، به نظرم همه چیزش خوب بود. چنتا عکس هم نشونم داد و گفت بیام دنبالت بیای ببینیش؟ گفتم بیا، اومد و رفتیم خونه رو دیدیم. خوب بود همه چیزش. فقط طبقه آخر نبود که دیگه من بعد از دیدن این همه خونه، پذیرفتم که بی خیال یه سری از خواسته هام بشم و انقدر روشون پافشاری نکنم. خودم راحت تر میشم. دیگه قرار شد همین رو بگیریم. البته که من هنوز مطمئن نبودم چون کلی خونه دیگه رو هم پسندیده بودم ولی به دلایل مختلف نمیشد. خصوصا که دوتاشونم که تا مرحله نشست رفته بودیم اما کنسل شده بود. در نتیجه اصلا خودمو امیدوار نکردم. سیگما رو دم شرکتشون پیاده کردم و خودم با گیلی دوباره برگشتم سر کار. عصری باز باید میرفتم دندون پزشکی که دندونم رو کوتاه کنه. مینا رو هم با خودم بردم و رسوندمش خونشون. بعدشم رفتم دندونم رو کوتاه کرد و رفتم خونه، دوش گرفتم و سیگما با باباش رفته بود نشست و بالاخره دست پر برگشت خونه. اجاره خونه رو نوشته بودن و چک من رو هم داده بود بهشون. دسته چک خودش تموم شده و شنبه بهش میدن جدید رو، تو این فرصت هم کلی چک لازم بودیم (هم واسه سرمایه گذاری جدیدش، هم رهن خونه) که من دادم چکش رو. (بله اعتماد کامل دارم بهش، حسابمم خودش پر کرد و همشون پاس شد.) اومد و حاضر شدیم و رفتیم خونه مامانشینا. دیگه اونجا هم بحث این کار جدیدشون بود، چون سیگما با دامادشون با هم دارن این کار رو انجام میدن و حالا گاما هم خونه ش رو گذاشته واسه فروش و اونم قراره بره مستاجری. رایا جان جواب سوال شما رو هم همینجا تا حدی بگم، سیگما شریک داره، در غیر این صورت با پول یه خونه کاری (از کارایی که مدنظرش بود) رو نمیتونست شروع کنه. خلاصه دیگه همش داشتیم راجع به این چیزا حرف میزدیم. به سیگما گفته بودم که 5شنبه کارگر بگیره بره خونه جدید رو تمیز کنه، ولی 5شنبه یه عالمه کار داشت و گفت نمیتونم و اینا. گاما هم 5شنبه واسه خونه جدیدش کارگر گرفته بود که اول گفت خب کارگر من بیاد واسه شما که عجله دارید (خونه اونا هنوز فروش نرفته) ولی هماهنگیاش سخت بود و قرار شد جمعه صبح ما کارگر بگیریم. دیگه شب رفتیم خونه و سعی کردم رو مخ سیگما نرم و خوب باشیم با هم.

پنج شنبه صبح زود سیگما رفت دنبال کارای جدید. منم از 7 که بیدار شد، بیدار شدم و دیگه خوابم نبرد. ماشین رو برداشتم برم آزمایشگاه، یادم افتاد که تو طرحه. مرز طرح. دیگه بردم یه جا پارک کردم و با تاکسی رفتم آزمایشگاه، آزمایش خون دادم و بعد هم با تاکسی و بی آرتی برگشتم گیلی رو برداشتم و رفتم خونه سیگماینا، از باباش کارتن گرفتم. باباش کلی کارتن موز برامون از تره بار خریده بود. چنتا کارتن کوچیک هم بود که تا رسیدم خونه رفتم سراغ چینی ها. قرار بود چینی ها رو یه جوری بسته بندی کنم که تو خونه جدید دیگه بازشون نکنم. واسه خودم یه لیست آهنگ پلی کردم و سر فرصت نشستم با جعبه ها و ظرف ها سر و کله زدم. یه عالمه فوم خریده بودیم که میبریدم و میذاشتم لای ظرف ها یا دور بقیه چیزا میپیچیدم. تا ظهر نصف چینیا تموم شد ولی چون فوم هام تموم شد و جعبه کوچیکا، دیگه ادامه ندادم. سیگما با خبر خوش اومد و رفت خونه باباشینا، من یه ربع خوابیدم و پاشدم حاضر شدم که برم مهمونی صندوق خونه پسرخاله. حاضر که شدم سیگما با شیرینی اومد و با اینکه دیرم شده بود ولی نشستیم چای و شیرینی خوردیم و برام تعریف کرد. بعد دیگه من رفتم و سیگما موند و کتاب ها رو بسته بندی کرد. پسرخاله هم خونه جدید اجاره کرده بود و سر راه رفتم از نزدیکای شرکت، براشون یه دسته گل گرفتم و رفتم. مامان و بتاینا قبل از من رسیده بودن. کم کم بقیه هم اومدن و دیگه حرف اثاث کشی من بود و اینا. کلی دور هم حرف زدیم. نفر آخر صندوق هم مامان بود که دیگه قرعه کشی نکردیم. تا 7.5 اونجا بودیم و بعد زنداداش و کاپا اومدن تو ماشین من و مامان و بتا هم با ماشین بتا رفتیم خونه مامانینا. سیگما هم با کیک اومد و شام خوردیم و با مامان برنامه ریزی کردیم واسه جمعه. قرار شد صبح بیان خونه ما کمکم و دیگه رفتیم خونه لالا.

جمعه 13 دی، سیگما 7 صبح رفته بود دنبال باباش که ببرتشون خونه جدید بالا سر کارگرا، خودشم رفته بود شرکت که یه سری کار داشتن و قول داده بود تا ظهر بیشتر طول نکشه. ساعت 9 صبح بیدار شدم و همون تو تخت زنگیدم به سیگما که ببینم چه ها کردن که گفت سردار سلیمانی رو ترور کردن. دلم ریخت و کلی استرس گرفتم. همش تو فکرم بود. دیگه میدونستم الان مامانینا میان، یه کم خونه رو مرتب کردم و صبحونه خوردم و مامان و بابا با یه عالمه کارتن و ملافه اومدن. مامان خیلی خیلی ناراحت بود از این ترور. کلی غصه خورده بود و ترسیده بود از جنگ. دوس داشت گریه کنه. اول یه کم آهنگ غمگین براش گذاشتم که گریه کنه، بعدشم آهنگا رو شاد کردم که دیگه بشوره ببره. نرسیده مامان رفت سراغ آشپزخونه و کارمون شروع شد. بابا کارتن های باز شده رو دوباره جعبه ای میکرد و چسب میزد، من و مامان هم کابینتا رو خالی می کردیم و میشستیم و خشک می کردیم و میچیدیم تو کارتنا. 40-50 تا کارتن بود. همون اول آبگوشت هم بار گذاشتیم و دیگه تا جون در بدن داشتم کار کردم. وسطاش هم میوه و چای اینا میخوردیم. آنتن تلویزیونمونم قطع بود. یه کم بی بی سی دیدیم و جالب بود که اونا هم ناراحت بودن از این اتفاق. ساعت 1.5 سیگما بالاخره کاراش تموم شد و با دوتا نون سنگک تازه اومد. سفره رو انداختیم و جاتون خالی دور هم آبگوشت زدیم. من گوشت کوبیده دوس ندارم ولی این غذا برام بهترین غذای دنیا شد با اون حجم از خستگی. بعد از غذا هم دوباره افتادیم به جون ماجرا. کریستالا رو دادم به سیگما فوم پیچ کنه. اونم مثل خودم طول میداد مامان دعوامون می کرد که سریع تر باشیم. تا ساعت 3.5 اینا کل آشپزخونه تموم شد و بابا و سیگما ماشین بابا رو پر کردن و بردن خونه جدید. من و مامان هم کمد دیواریا رو ریختیم بیرون و بسته بندی کردیم و یه دور دیگه بابا و سیگما اومدن بردن. دور آخر که اومدن ظرفا رو تو دوتا ماشینا بار زدیم و وسایل شام رو هم برداشتیم و 4تایی رفتیم خونه جدید. مامان واسه شام پلو مرغ درست کرده بود آورده بود. اونجا که رسیدیم من رفتم رو 4پایه و شروع کردم به چیدن کابینتا. دست کارگرا درد نکنه، خونه خیلی خیلی تمیز شده بود و بوی تمیزی میداد. تمام کابینتا رو چیدم. سیگما هم کمد دیواریا رو چید. یکی از کمد دیواریا خیلی عمیقه، نردبون هم نداشتیم. رفتم رو دوش سیگما و از اونجا رفتم اون بالای کمد دیواری که بتونم رختخوابا رو بچینم. خیلی باحال بود. یه عکس هم انداختم. شام خوردیم و تا ساعت 10.5 دیگه آشپزخونه تکمیل شد، کمد دیواری ها هم 90 درصد چیده شدن. اصن باورمون نمیشد. دیگه مامانینا با ماشین ما رفتن خونشون و ما هم با ماشین باباینا رفتیم خونمون که در طول هفته باز بتونیم بار ببریم. دیگه خوابیدیم. البته انقدر خسته بودم و ذهنمم درگیر بود، درست و حسابی خوابم نبرد.

شنبه 14 دی، اومدم سر کار، خیالم راحته که دیگه بیشتر کارا انجام شده. اول قرار بود 5شنبه کامیون بگیریم، ولی وقتی سیگما دید بیشتر کارا انجام شده، گفت شاید بقیشم زودتر انجام بدیم و وسط هفته اثاث کشی رو تکمیل کنیم. دیگه ببینیم خدا چی میخواد.

تو بد موقعیتی هستیم، جنگ بیخ گوشمونه. اصن همین الانم جنگه، خیلی وقته. چندین ساله. اقتصادمون که کامل اقتصاد جنگه و هی بد و بدتر هم میشه، فقط خون و خون ریزی تو خاکمون نیومده، خدا کنه نیاد... شرایط ترسناکیه... 

خدایا خودت رحم کن...