حضور در لحظه

سلام سلام. صبح به خیر. این هفته رو مود پست گذاشتنم ها ;)

بنده دیروز ساعت 5 وقت مشاوره داشتم. از 4.5 که سوار ماشین شدم و یه قدم راه رو میخواستم برم، انقدر تو ترافیک موندم که 5:20 رسیدم! خدا رو شکر همکاری کرد و تا 6 گپ زدیم. به جای 45 دقیقه، 40 دقیقه شد. خانم دکتر ازم خواست تمرینات مایندفول بودن رو انجام بدم. در لحظه حضور داشته باشم. میدونید من همیشه تو آینده ام. آینده نزدیک البته. یعنی همش فکر می کنم الان که این کار تموم شد، کار بعدی چی باشه؟ کدوم رو به ترتیب انجام بدم و خب این باعث میشه که از اون کاری که دارم انجام میدم لذت نبرم و همه حواسم بهش نباشه. چیزای خیلی خوبی بهم گفت. گفت انقدر به این فکر نکن که الان اگه سر کار نبودی، خونه بودی و فلان کار رو می کردی و اینها. واقعیت اینه که الان سر کاری و باید این واقعیت رو ببینی. اگه خیلی این شاغل بودنه داره اذیتت می کنه خب ترک شغل کن. و راست میگه. من همیشه یه حالت ایده آل تو ذهنمه. شاغل باشی، ورزشکار باشی، کتاب بخونی، فیلم ببینی، خونه ت تمیز باشه، هفته ای دو سه بار بری خونه مامانینا، با دوستات بری بیرون، لم بدی و کله ت تو گوشی باشه و .... گفت نمیشه همه اینا رو با هم داشته باشی. باید از کمال گراییم کم کنم. شاید یه جورایی خودم میدونستم همه این ها رو و دوست داشتم که یکی دیگه بهم بگه. اصلا خودم داره هدایت می کنم مسیر جلسه رو. یه جوری که چیزایی که لاندای ذهنم بهم میگه رو از یکی دیگه، یه متخصص، بیرون از خودم بشنوم که رها کنم واقعا. انقدر به خودم سخت نگیرم که یه عالمه کار رو با هم هندل کنم. حالا میخوام تو تک تک لحظه هام حضور داشته باشم. دارم تمرین می کنم. مثلا امروز که سر میزم صبحانه خوردم، مانیتور رو خاموش کردم (همیشه در حین صبحانه هم داشتم کار می کردم.) گفتم حواسم باشه که دارم چی میخورم. بازی هی دی رو هم که دقیقا دو سال بود تو گوشیم داشتم و شبانه روز بازی می کردم رو از روی گوشیم پاک کردم دیروز. بهمن رو میخوام حواس جمع شروع کنم. دیگه هیچ بازی ای ندارم. نمیخوام وقت زیادی تو گوشی باشم. حتی شاید اینستام رو هم پاک کنم. میخوام از لحظه هام مفید استفاده کنم. دیروز که بازی نداشتم تو گوشیم، تا رسیدم خونه به جای اینکه برم ولو شم تو گوشی!، رفتم پای گاز و شروع کردم به غذا درست کردن. (غذایی که واسه شاممون و نهار سیگما از شرکت گرفته بودم رو جا گذاشته بودم و غذا نداشتیم) گفتم بذار دوباره مرغ درست کنم تا حسابی دستم بیاد باز (آخه یه مدته که آشپزی نکردم و یادم رفته یه کم. احتمالا 5شنبه مهمون داشته باشیم) بعد از مدت ها وایستادم به ظرف شستن و بقیه ظرفها رو هم چیدم توی سینک. پیاز رو تفت دادم و مرغ رو هم گذاشتم روش تفت بخوره. بعد رب و ادویه و آب هم اضافه کردم. سیگما هم اومد. قرار بود امروز خونه رو تمیز کنیم برای مهمونی 5شنبه. سیگما جاروبرقی رو آورد. گفتم فعلا هال و پذیرایی و اتاق خواب رو جارو بزنه. آشپزخونه و اون یکی اتاق رو صبر کنه تا من یه کم تمیز کنم بعد. پلو رو گذاشتم تو پلوپز بپزه و رفتم سراغ اون یکی اتاق. کل میز توالت رو خالی کردم، تمیز کردم و دوباره از اول منظم چیدم. یه کیف خوشگل از دبی آورده بودم که کردمش کیف لاک هام. همه لاک ها رو اون تو چیدم و باعث شد کلی مرتب بشه میز آرایش. میز تحریرم رو هم تمیز کردم و کل اتاق رو گردگیری کردم و بعد سیگما با جارو افتاد به جونش. تا 8.5 طول کشید این کارامون. بعدش شام حاضر شد و با حواس جمع شام رو کشیدم و خوردیم و لذتش رو بردیم. غذای خونگی یه چیز دیگه س اصلا. بعدش هم نشستیم پای دیدن قسمت جدید ممنوعه. قسمت 1 از فصل 2. دیدیم و 11 رفتیم بخوابیم. تا 11.5 حرفای دکتر رو واسه سیگما تعریف کردم و خوابیدیم. امروز هم با سیگما اومدم سر کار و میخوام مایندفوللللل باشم حسابی.