حس های چیپ!

از سه چهار روز پیش مامان گفته بود میخواد چهارشنبه بگه داداشینا و بتاینا بیان خونمون، به سیگما هم بگو بیاد. به سیگما که گفته بودم، گفته بود که من تا 6 سرکارم و بعدشم ترافیک چهارشنبه شدیده و راه دوره و کمرم هنوز کامل خوب نشده و نمی تونم بیام، ببخشید. و داستان هم این بود که خیلی وقته خونمون نیومده، آخرین بار دو هفته پیش بود که اونم خونمون نبود، مراسم آقاجون بود. خلاصه من ناراحت شدم، ولی خب راست میگه، ترافیک زیاده. ولی بازم دلیل نمیشد من ناراحت نشم. تا اینکه دیروز بهم گفت که چهارشنبه، تولد بابامه و تو بیا خونمون! منم گفتم که ما مهمون داریم و تو که نمیای، خیلی ضایعس که من خودمم نباشم! ضمن اینکه ما همچنان عزاداریم و نمیام تولد. اونم یه کم ناراحت شد، ولی بعدش کلی اوکی شدیم و کلی با هم تل حرف زدیم و بگو بخند کردیم.
از همین الان این دوری راه مشکل سازه! الان مهمونی داریم هر دو، هر کی طرف خودش رفته مهمونی! واقعا زشته! ولی خب من دیگه اصرار نمیکنم که بیاد مهمونیامون رو، خودش اگه خواست بیاد. من هم دیگه خودمو به آب و آتیش نمیزنم که هر هفته برم. والا! بنده الان یک عدد لاندای عصبانی از این همه راه دور و این همه مشغله کاری سیگما ام
کاملا معلومه حرصم گرفته ها