هنوزم باید پیچوند

سالگرد پیشنهادی که بهم داد نزدیکه. خب دیگه میدونین دیگه، هر سال یه کیک کوچولو میگیریم و میریم همون پارکی که بهم پیشنهاد داده بود. پارسال تصمیم گرفتیم از سال آینده حالا که این همه بساط زیرانداز و کیک اینا میبریم، جوجه اینا هم درست کنیم. این تصمیمو یادم رفته بود. تا اینکه اون روز سیگما یادم انداخت. می گفت حالا دیگه با خیال راحت میریم توی پارک و جوجه درست می کنیم و کیف می کنیم. بعد می گفت به بقیه بگیم میخوایم بریم پارک جوجه خوری، بقیه هم میخوان بیان، حالا چی کار کنیم؟ خخخ. حالا ببینیم میتونیم بپیچونیمشون و دوتایی بریم حال و حول یا نه یه کیک کوچولو بگیریم با شمع و ظرف یه بار مصرف واسه مصرف کیک، عکس بندازیم و یه بساط کوچولوی جوجه کباب دو نفره هم راه بندازیم. همین، دیگه برنامه خاصی ندارم واسه اون روز
تازه باید حواسمون باشه که شمع روی کیکمون رو نشونشون ندیم که نفهمن انقدر ساله. خخخ. هنوزم پنهون کاریامون تموم نشده
راستی نگفتم؟ یه روز خانواده آرش دعوتمون کردن خونشون. خانواده سیگما رو هم دعوت کردن. ما و گاماینا و مامان و بابای سیگما، 6 نفری رفتیم خونشون. بعد سیگما همش نگران بود که مامان آرش چیز زیادی از دوستی ما نگن. بعد مامان آرش هم  گفت دوستی به این طولانی ای، خیلی خوب شد که نتیجه داد و اینا. یه بار حرفو عوض کردیم، ولی یه بار دیگه هم واسه تاکید گفت. بابای سیگما هم گفتن بعله و اینا! بعد مامان آرش باز گفت چجوری با هم دوست شدین؟ با خنده! بابای آرش می گفت هیچی تو خیابون افتاده دنبال دختر خانم و هی سوت زده و شماره داده. ما هم می خندیدیم، خب چی بگیم دیگه! بعد دیدم هی داره لوده بازی درمیاره بابای آرش، گفتم ما همکلاسی بودیم دیگه! تو دانشگاه آشنا شدیم! گفت عه؟ به به. شما هم همون دانشگاه بودی؟! می خواستم خفه ش کنم وقتی حس کردم شاید چیزایی که گفته رو خودش باور داشته! خلاصه که تا حدودی بخیر گذشت ماجرا. اون بخش طولانی ماجرا رو هم امیدوارم گذاشته باشن به حساب دوستی اکیپی