هفته 16

سلام. صبح بخیر. چطورین؟

من بدک نیستم. این هفته حال جسمیم بهتر بود. حالت تهوعم خیلی کمتر بود. البته به جز امروز که گلاب به روتون، وسط صبحونه بالا آوردم. از قبلش حالم خوش نبود به سیگما گفتم نمیتونم بیام تو آشپزخونه. چایی رو که دم کردم رفتم بیرون گفتم تو میز رو بچین. یه کم دیر شد صبحونه و شد آنچه شد! هفته 16 هم تمومه و من هنوز منتظر اون روزیم که بقیه میگن یه روز از خواب بیدار میشی و میبینی همه حالت های بدت رفته... یه هفته دیگه هم بگذره، 4 ماهم تموم میشه. 

تو این هفته شبا همش سیگما کار داشته و خیلی خیلی کم باهام پوییده. فیلم هم ندیدیم هیچی. یه شب دیگه کلی گریه کردم. که چرا اوضاعمون اینجوری شد. چرا باید شبا تا دیروقت پای سیستم باشه و اینا. همون شبای اعلام نتایج انتخابات آمریکا بود. واسه من خیلی فرقی نداره کدومشون بشن. در هر صورت ایران بدبخته. یکیشون با شمشیر سر میبره و اون یکی با پنبه. ولی ته دلم دوس داشتم بایدن بشه. لااقل جنگ نظامی دیگه نبینیم تو این برهه از زندگی که همه چیز رو دیدیم. فعلا هم میگن بایدن شده ولی ترامپ قبول نداره و میگه تقلب شده و این رو ثابت میکنه. تجربه نشون داده ترامپ هر کاری که میگه رو میکنه... خدا به خیر کنه...

به مامان گفتم یه موش واسه پیشی دوستم ببافه. انقدر خوشگل شده موشه. البته هنوز خودم از نزدیک ندیدمش.

امار کرونا خیلی ترسناک شده. روزی 10.500 نفر مبتلای جدید داریم تقریبا. خیلیه. دیگه هر کی رو نگاه می کنی یه جوری درگیر شده. یکی از آشناهامونم دیروز فوت شد از کرونا... خدا چقدر باید به خیر بگذرونی همه چیز رو. چرا اینجوری شد؟ خدا کنه این واکسنه راست باشه و بازم خدا کنه برسه به دستمون. اما همینشم فکر کنم کمِ کم یکی دوسال طول بکشه... 

یه روز تو این هفته، دیگه خیلی خسته شدم از خونه موندن. ساعت 4 بعد از ظهر یه بطری آب برداشتم و رفتم بیرون. یه سر رفتم پاساژ نزدیک خونه که کلی برنامه داشتم وقتی اومدیم این محل هی برم. الان 10 ماه گذشته و فقط همین یه بار رو رفتم. اونم ساعتش جوری بود که نصف مغازه ها بسته بودن. هر چند هیچی هم نمیخواستم بخرم و تو هیچ مغازه ای نرفتم. یه دور زدم و 5 خونه بودم. البته سر راه شیرینی فروشی دیدم و رفتم کلی شیرینی تر خریدم. چیز کیک و کیک هوبی و فاج و همه چیزایی که دوس دارم. خخخ. گامبو هم خودتونین. هوس کردم دیگه. گفتم رفتم یه کم کالری بسوزونم، یه عالمه کالری جذب کردم به جاش. 

من همچنان منتظرم هفته ها زود بگذرن. کار جالبی نیست، آدم باید از لحظه هاش لذت ببره. ولی خب وقتی نمیبره باید به گذرشون امید داشته باشه دیگه 

میدونم این پستم انرژی ناک نشد. حالا که نشد بذار اینم بگم و برم دیگه. این هفته که کلی از نبودن های سیگما حرص خوردم، چیزای دیگه ش هم رفته رو مخم. هی بهم گیر میده. لم نده، گودی کمرت رو پر کن کمردرد نگیری. سرتو زیاد خم نکن تو گوشی و لپ تاپ، گردن درد میگیری. زیاد دراز نکش، معده ت به هم میریزه. میوه بخور، شیر بخور هی، غذا بخور، آجیل بخور، ارده شیره بخور، اینو بخور اونو بخور. مگه چقدر جا دارم خب؟ واقعا نمیتونم همه اینا رو تو یه روز بخورم. بازم دارم چاق میشم هی. تازه این وسط باید چیزایی که واسه حالت تهوعم خوبه رو هم بخورم. مثلا اینکه حتما 3 وعده صبحونه نهار شام رو بخورم. لواشک و تخمه لیمویی و آلبالو خشکه هم که دوای دردمن. واقعا دیگه جا ندارم. خلاصه که یه اعصاب فولادین نیاز دارم این روزا. البته اینا رو بهش گفتم گفت دیگه هیچی نمیگم اصن. الان هر چی میگم که فلان جام درد میکنه، میگه خوب میشی ایشالا. دیگه تز نمیده که نباید فلان می کردی خب  اینش هم خوبه هم بد. 

برم به کارای شرکت برسم دیگه. فعلا