2 سالگی شُغل

سلام بچه ها. خوبین؟

شنبه عصری سیگما اومد دنبالم. تا رسیدیم خونه، چند بسته گوشت خورشتی بیرون گذاشتم که قیمه و لوبیا پلو درست کنم. با سیگما قرار گذاشتیم که ساعت 7.5 با هم بریم پارک سرکوچه، پیاده روی. و شام هم فیله بخوریم. سیگما بالاخره استارت استفاده ش از کش پیلاتسی که براش خریده بودم رو زد. زدیم پی ام سی و سیگما با کش پیلاتس کلی ورزش کرد و منم نیم ساعتی هولاهوپ زدم. وسطاشم پیاز سرخ کردم و گوشت ها رو تفت دادم و تو زودپز پختمش. بعد گوشت لوبیاپلو رو جدا کردم و گذاشتم فریزر، لپه رو تفت دادم و رب و ادویه زدم و لیمو امانی هم اضافه کردم و ریختم تو گوشتا که بپزه. زیر گاز رو هم کمه کم کردم و یه بطری آب برداشتم و رفتیم پارک سرکوچه. 1 ساعت با هم راه رفتیم. اصولی. 10 دقیقه تند، 10 دقیقه آروم که ضربان قلب تند و کند بشه. خیلی حال داد. نزدیک 3 ساله که توی این خونه ایم که اولش کلی ذوق کرده بودیم که سر کوچه ش پارک داریم و میتونیم بریم پیاده روی. این سومین باری بود که تو این سه سال با هم رفته بودیم پیاده روی  ولی خیلی خوب بود. وقتی برگشتیم خونه، همسایه اومد با سیگما کار داشت و من پریدم تو حموم. یوگامتم رو هم بردم تو حموم و حسابی شستمش. البته خیلی بد دسته. نمیشد چلوندش. همش حس می کردم کف داره. بعد از حموم قیمه رو طعم دار تر کردم و پلو هم پختم واسه نهار فردامون. سیگما هم فیله کباب کرد و با مخلفات خوردیم. نهار فردای خودم رو هم همون فیله گذاشتم. با خودم عهد کردم که حتما بعد از ماه رمضون یوگا رو برم و فردا اولین جلسه ش بود. با اینکه پ بودم ولی رفتم. شب هم بعد از صد سال بفرمایید شام دیدیم و لالا.

یکشنبه صبح زود باید میرفتیم که بتونم یوگا هم برم. سیگما مرام گذاشت و من رو رسوند. مربی خوشحال شد از دیدنم. بهم گفت چه لاغر شدی. (2 کیلو همش) بعد دیگه کلاس خیلی خوب بود. کلی روحیه م شاد شد. بعدشم رفتم شرکت و روز شادی داشتم. عصری سیگما نیومد دنبالم. با تاکسیا رفتم نزدیک شرکتشون و اونجا اومد دنبالم. وای که چقدر گرم بود هوا. کاش همیشه بیاد دنبالم سیگما. رفتیم خونه و سیگما میخواست بره استخر. من که پ بودم و نرفتم. به جاش یه کم کتاب خوندم و یه ربع حلقه زدم. سیگما که اومد دوباره رفتیم پارک پیاده روی کردیم 1 ساعت. برگشتیم خونه و فیله کباب کرد و منم سالاد درست کردم و سالاد سزار رژیمی خوردیم و نصف قسمت اول سریال چرنوبیل رو دیدیم. خیلی تعریفش رو شنیدم. حالا ببینیم چی میشه. بعدشم باز بفرمایید شام دیدیم و لالا.

و اما امروز دوشنبه، 20 خرداد، دو سال از سر کار اومدنم گذشت. زود گذشت اما راحت هم نبود. نمیدونم. وقتی آدم سر کار میاد، دیگه ماه ها و فصل ها براش رنگی ندارن. من اگر اینجا ننویسم از کارام، بعدا اصلا متوجه نمیشم که چجوری گذشت. دیگه اونجوری که قبلاها واسه هر مناسبتی ذوق داشتم، ذوق ندارم. وقت هم ندارم. ولی خب به جاش دستم تو جیب خودمه. میتونم کمک خرج خونه باشم و تو تصمیمات مهم زندگی، میشه رو درآمدم حساب کرد و تصمیمات بهتری گرفت. بنظرم لازمه هر خانمی این حس رو تجربه کنه. حالا اگه بتونه ملو کنار زندگیش کار کنه که خیلی بهتره. ساعت کاری من خیلی طولانیه. 9 ساعت در روز که خب خیلی وقتا لازمه یه کم هم اضافه کاری بمونیم. توی ماه رمضون که 1 ساعت کمتر میموندیم، واقعا کیفیت زندگیم رفته بود بالا. تو اون یک ساعت کلی کار میشد کرد. اسمش 1 ساعت بود ولی خیلی بیشتر بود انگار. ولی بازم خدا رو شکر. باید قدر چیزایی که داریم رو بدونیم. قدر سلامتی نسبی ای که خدا بهمون داده. خدایا شکرت. راستی جواب آزمایشم هم اومد. بالاخره این فریتین فلان فلان شده، اومد بالا. دق داد ما رو. البته یه چیزای دیگه ای از آزمایش تو رِنج نبود که خب نمیدونم چی ان. حالا هر چی. مهم اینه که آهنه اومد بالا و دیگه کم خونی رفت پی کارش. خلاصه که امروز روز شکرگزاریه برام. این دو سه روزه سالم خوار ورزشکار شدم حال می کنم. البته امروز به دلیل شدت پ، احتمالا وقتی برم خونه از تختم نیام بیرون. ورزش تعطیل