پاداش و ثوابش رو ما محاسبه نمی کنیم!

دیروز سر نهار یه بحث داغ داشتیم در مورد اینکه چرا همه به نذری دهندگان کار دارن و هی میگن این پولا رو خرج فلان کار کنن ولی خودشون حق دارن با پولشون هر کاری که میخوان بکنن؟ من خودم واقعا آدم نذری دادن تو این اردرها نیستم ولی بنظرم آدم باید به عقاید همه احترام بذاره. یه عده دوس دارن نذری بدن. ممکنه دلیلشون فقط سیر کردن شکم یه عده گرسنه نباشه. ممکنه اولویتشون این باشه که با یه پرس غذا باعث بشن یه نفر بیاد پای سخنرانی کسی که از نظرشون داره حرفای خوب میزنه بشینه و به راه راست (بازم از نظر فرد نذری دهنده) دعوت بشه یا اینکه با این کارا اسلام رو زنده نگه داره. این دیگه بنظر من سلیقه شخصیه اون آدمه و چون ضرری هم نداره واسه جامعه، لزومی نداره که همه باهاش مخالفت کنن. خلاصه دو تا از همکارام مخالف بودن با من و یکی موافق و 4 نفری داشتیم بحث می کردیم کل تایم نهار رو. آخرش هم هیشکی اون یکی رو قانع نکرد. من معمولا به همین دلیل از بحث سرباز میزنم چون معمولا آدما سخت قانع میشن ولی این بار بحث کزدم باهاشون. و جالبه که اینایی که میگفتن نباید نذری بدن خودشون حتی میرن صف می ایستن و غذا می گیرن! خب اگه بده نرو عزیز من! دامن نزن به این فرهنگی که از نظرت معیوبه! 

عصری با ساحل که اتفاقا سر نهار هم مخالف من بود میخواستیم بریم مانتو بخره. نزدیک شرکت یه ایستگاه صلواتی بود که عدسی میداد. گفت بریم بگیریم. البته صف اینا هم نبود و همینکه از جلوش رد شدیم دادن بهمون. چقدرم خوشمزه بود. دستشون درد نکنه. من که کلا با اینکه خودم دیگه اصلا آدم مذهبی ای حساب نمیشم و تو این مراسما هم شرکت نمی کنم، ولی این روزا رو دوست دارم. خیلی زیاد. با اینکه حتی نمیرم بیرون یه دسته ببینم، ولی بنظرم همین حرکت (البته تا جایی که مزاحمت ایجاد نکنه) قشنگه. یه نوع کارناواله. حالا کشور ما جلوی همه چیز رو میگیره و نمیذاره جوونا خودشون رو تخلیه کنن. این یکی که جلوش بازه بتونن بیان بدون آزار رسوندن به بقیه یه کم از متن زندگی روزانه خارج بشن. خلاصه رفتیم یه مانتو واسش انتخاب کردم که خرید. حیف که همون یکی رو داشت وگرنه منم عاشق مانتوعه شده بودم. بعدشم اون یکی همکار جدیدم بهمون پیوست و یه کم دیگه گشتیم و بعد ساحل رفت و من دیدم که خونه این همکار جدید - زهره - تقریبا به ما نزدیکه و بهش گفتم بیاد با هم بریم. با گیلی تا یه جایی رسوندمش و اون بقیشو با تاکسی رفت و منم رفتم خونه. تو راه باز بحث شیرین نوار بهداشتی بود. قیمتای دیجی رو دیدیم که چندین برابر شده بود و خب یه سری نوع هاش هم نداشت اصلا، مثل مال من رو. بعد دوستم میگفت حالا چی کار کنیم؟ گفتم هیچی دیگه باید باردار شیم یه چندماهی راحت باشیم. کلی خندیدیم که بعدا بچمون میپرسه چرا منو به دنیا آوردین؟ بهش میگیم چون نوار بهداشتی گیر نمیومد  بعد دوستم گفت حالا 9 ماه دیگه پوشک رو چه کنیم؟ گفتم تا 9 ماه دیگه خدا بزرگه. والا! 

رسیدم خونه برنج پختم و سیگما اومد. کلی خوشحال بود. دیگه کلی گپ و گفت کردیم و حال داد و شام خورش کرفس داشتیم با پلو خوردیم و بعدش رفتم حمام. لباسا رو هم دو سه سری یه ربعه ریختم تو ماشین بشوره که دیگه تعطیلات نیستیم و اینا رو ببریم با خودمون. میخوایم بریم ییلاق پیش مامانینا. مامان و بتاینا کل هفته رو ییلاق موندن. ما هم بریم پیششون. شب هم گوشی بازی و لالای دبش.

صبح امروز از سیگما قول گرفته بودم که منو برسونه. با هم بیدار شدیم و من فکر کنم سرما خوردم. همش عطسه می کنم و آبریزش بینی دارم. منو رسوند شرکت و منم با حالت مریضی در خدمتتونم. امیدوارم سرماخوردگی جدی نشه و در حد همون حساسیت و فین فین باشه  عصری آخرین جلسه کلاس زبانم رو برم و بعدشم بریم خونه مادرشوهر. از این روز پر کارهاست که از 8 صبح اومدم بیرون و 12 برمیگردم خونه. 

التماس دعا دارم تو این روزا. اگه خواستین دعا کنین ما رو هم فراموش نکنین