این روزهای تعطیل

انقدری وبلاگ گردی و تلگرام خونی کردیم که دیگه به یه تخصصایی توشون رسیدم واسه خودم. مثلا اینکه حسابی رو جمله هام فکر کنم. هم از نظر املایی مشکلی نداشته باشه، هم از نظر نگارشی و هم از نظر رسوندن منظورم به فرد مقابل. تو این گروها، خصوصا گروهای فامیلی انقدر مدل نوشتنایی دیدم که دوس نداشتم یا منظور نویسنده رو بد میرسونده، که به این نتیجه رسیدم. حتی واسه گذاشتن شکلک ها/اسمایلی ها/ استیکرها. حسابی باید فکر کرد برای هر کدومش. خب من و سیگما بیشتر عمر دوستیمون رو با چت کردن با هم گذروندیم. رسم الخط هم دستمون اومده بود قشنگ. مثلا علامت تعجب. یه نفر علامت تعجب ته جمله ش بود یعنی یا عصبانی بود، یا خیلی خیلی متعجب از پی ام قبلی یا از این دست معانی. هنوزم به علامت تعجب حساسیت دارم

امروز خیلی دلدرد و کمردرد و پهلودرد و از اینا دارم! روزای رو مخ تقویم!

گلدون شمعدونیم یه گل جدید داد. خیلی خوشحالم. اولین گلیه که تو لونای داده. اون برگ بنفشا (برگ بیدی) هم گل دادن بالاخره. این یعنی گرفتن. ولی ناز، گل نداده هنوز :(  حالا ایشالا اونم درست میشه. فعلا رنگ و روش بهتر از قبل شده.

کتاب خوندن رو هم گفتم شروع کردم دیگه؟ غرور و تعصب رو خوندم تموم شد. این بیکاریه داره مجال انجام کارای دوست داشتنی رو بهم میده

ولی خب مقاله مونده و استاد دوباره دیروز زبون اومد :(((