هفته 20

سلام سلام. صبح بارونیتون به خیر و شادی.

چقدر تاریکه. من صبح زود جلسه آنلاین داشتم. یه حسی بهم میگفت جلسه تشکیل نمیشه، بگیر بخواب. راس ساعت جلسه بیدار شدم، به دوستم که تو جلسه بود پیام دادم چه خبر بقیه اومدن؟ گفت نه، فقط دو سه نفریم و اصل کاریا نیستن. گفتم اگه اومدن به من خبر بده و خوابیدم. اونم یه پیام داد که نیومدن و کنسل شد. و اینگونه بود که با خیال راحت تری به خوابم ادامه دادم. تو این هوای سرد و تاریک نمیشه از تخت کند که. 

خب من در هفته گذشته، جواب غربالگری رو به دکترم نشون دادم و اولش گفت اصن کی گفته سونولوژیسته کالرداپلر کنه و من که نمیتونم الکی بهت آسپرین بدم و اینا. بعد گفت فشار خون نداری؟ گفتم الان ماماتون گرفت 10 رو 6 بود. این مدت همش همینه. فشارم تو بارداری اومده پایین کلا. گفت مامانت چی؟ فشار خون بارداری نداشته؟ گفتم چرا، مامانم سر بچه دومش فشار خون بارداری داشته. اینو که گفتم نگران شد. گفت خاله ت چی؟ گفتم نه. تازه نپرسید خواهر دارم یا نه. ولی بتا هم نداشته. گفت چون مامانت داشته باید آسپرین رو بخوری! طول سرویکست هم از سری پیش خیلی کوتاهتر شده و باید شیاف پروژسترون استفاده کنی. خب دیگه نگران شدم. خلاصه با این داروها اومدم خونه و سرچ و سرچ. به بتا هم زنگ زدم، جواب آزمایش تیروییدش رو گرفته بود و دکتر گفته بود باید عمل بشه، ولی الان کروناست، نه، بعدا عمل بشه...

هیچی دیگه. نگرانی پشت نگرانی. یه ذره هم گریه کردم ولی خودم رو زودی جمع کردم که نینی غصه نخوره. روز خیلی گندی بود. سیگما هم دیر اومد و نبود که دلداریم بده. مامان بعد از دو ماه رفته بود ییلاق. زنگیده بود که هم واسه خودم رو بپرسه دکتر چی گفت هم بتا رو. سعی کردم عادی براش توضیح بدم که نگران نشه. البته بیشتر واسه بتا. بعدش سیگما بهم گفت که چون 5شنبه رو هم باید کار کنه، میتونیم بریم ییلاق پیش مامانینا که هم یه آب و هوایی عوض کنیم بعد از این همه تو خونه موندن، و هم اینکه من حوصله م سر نره و اون بتونه کار کنه. خلاصه صبح 5شنبه رفتیم ییلاق. تو راه بارون میومد و آهنگ بارون دلم خواست شادمهر رو گوش میدادیم. آهنگ به این قشنگی چرا داد ریحانه پارسا کلیپشو بازی کنه؟! تو بارون رسیدیم و دلم واسه مامانینا هم تنگ شده بود. مامان کتلت و آش گندم درست کرده بود. منم فقط آش خوردم با تصویر کوه و درختای بی برگ زیر بارون. ازاول بارداری که از بوی پیاز متنفر شدم، از کتلت، کباب تابه ای و کلا کباب های دیگه بدم اومده. بوی پیاز میدن! اینم در نظر بگیرید که بنده عاشق قدیمی کتلت و کباب بودم... هی... بقیه روز رو سیگما طبقه پایین کار کرد و منم بالا پیش مامان و بابا حرف زدیم. تازه یه ژاکت قبلنا از ترکیه خریده بودم که بهم بزرگ بود. ولی خیلی خوشگل بود و نتونسته بودم بیخیالش بشم. اون موقع خریدم گفتم تو بارداری که گنده شدم میپوشمش. دو سه هفته ای بود که کل خونه رو زیر و رو کرده بودیم دنبال این ژاکت که الان موقع استفاده ش بود، ولی نبود که نبود. آخرین امیدمون این بود که تو ییلاق باشه که اونجا بود و از پیدا کردنش کلی ذوق کردم. هنوز میشه پوشیدش. شب رو اونجا خوابیدیم و جمعه صبح تو هوای آفتابی بعد از دو روز بارون، آسمون آبی پاک رو دیدیم و برگشتیم تهران. همینا شده بزرگترین دلخوشی یه پاییز کرونایی تو بارداری. هر سه تا کلمه ی این جمله دست و پاگیره. پاییز، کرونا، بارداری. با هم که جمع میشه دیگه خیلی کسل کننده میشه. 

این هفته رو با داروهای جدید شروع کردم و بی خیال پیاده روی تو خونه هم شدم. گفتم شاید به خاطر پیاده روی طول سرویکس کم شده... همین نیمچه فعالیتی هم که داشتم پرید! حالا لابد صدکیلو میشم... باید برم دکتر تغذیه. تو این کرونا هی بهونه میارم و نمیرم.